Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ (Χρυσή Ιερουσαλήμ) (Το ιστορικό ενός τραγουδιού)

Όλα άρχισαν, όταν η Naomi Shemer προσκλήθηκε, μαζί με άλλους 4 συναδέλφους της, να συνθέσουν ένα τραγούδι για το β' μέρος του Ισραηλινού Φεστιβάλ Τραγουδιού, του 1967, στη διάρκεια του οποίου θα μετρούνταν οι ψήφοι των διαγωνιζόμενων τραγουδιών (που είχαν ακουστεί στο α' μέρος του Φεστιβάλ). Το Φεστιβάλ αυτό εγκαινιάστηκε στις αρχές της δεκαετίας του ’60, από την Εθνική Ραδιοφωνία, Kol Yisrael (η Φωνή του Ισραήλ), έλαβε χώρα στο Binyanei ha-Umma, και μεταδόθηκε στο ραδιόφωνο σαν το κύριο πρόγραμμα την Ημέρα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ (Η τηλεόραση έφτασε στο Ισραήλ προς το τέλος της δεκαετίας του ’60).
Ο τότε δήμαρχος της Ιερουσαλήμ, Teddy Kollek, είχε ζητήσει τα τραγούδια που θα εκτελούνταν την Ημέρα της Ανεξαρτησίας του 1967 (15 Μαΐου), να έχουν σχέση με την Ιερουσαλήμ. Ο παραγωγός του Φεστιβάλ, Gil Aldema, είχε ψάξει τα αρχεία του Kol Yisrael και δεν βρήκε πάνω από 6 εγγραφές τραγουδιών σχετικά με την Ιερουσαλήμ, γραμμένα από Ισραηλινούς ποιητές και συνθέτες από την αρχή του αιώνα. Κανένα από τα τραγούδια που είχαν γραφτεί μετά την ίδρυση του κράτους δεν ανέφερε ότι η πόλη ήταν χωρισμένη κι ότι οι Ιουδαίοι δεν μπορούσαν να πλησιάσουν το Kotel (το Τείχος των Δακρύων).
Οι 4 συνάδελφοι της Shemer τρομοκρατήθηκαν και αρνήθηκαν να συμμορφωθούν με το αίτημα να συνθέσουν ένα τραγούδι με το προτεινόμενο θέμα. Και η ίδια, επίσης, ξαφνιάστηκε με την προοπτική, αλλά παρόλα αυτά συμφώνησε. Η Shemer είχε μια ιδιαίτερα στενή σχέση με την Ιερουσαλήμ. Είχε τελειώσει εκεί τη Μουσική Ακαδημία και εκεί γέννησε την κόρη της. Συνήθιζε να περνά ένα διάστημα κάθε καλοκαίρι στην πόλη με φίλους. Ταξίδευε στην πόλη για να εμπνέεται. Έκανε μια συνειδητή προσπάθεια για λίγο χρονικό διάστημα να συνθέσει ένα τέτοιο τραγούδι, αλλά χωρίς όφελος.[1] Μετά τηλεφώνησε στον Aldema, ζητώντας του να την απαλλάξει από την υποχρέωση. Αυτός της είπε να συνθέσει ένα τραγούδι, αλλά εισηγήθηκε να μην έχει καμιά σχέση με την Ιερουσαλήμ. Στους συνεργάτες του στο γραφείο είπε: «Τώρα θα γράψει για την Ιερουσαλήμ». Τη νύχτα εκείνη γεννήθηκε το τραγούδι «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ».
Μου ήρθε στο νου, η ιστορία στο Ταλμούδ[2] σχετικά με τον Rabbi Akiva, που κοιμήθηκε με τη γυναίκα του σ’ έναν αχυρώνα, αφού ο πατέρας της την αποκήρυξε από την περιουσία του, και της υποσχέθηκε ότι αν είχε τα μέσα θα της έδινε μια «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ». «Πρέπει να θυμηθούμε ότι την εποχή εκείνη η Ιερουσαλήμ ήταν γκρίζα κι όχι χρυσή», είπε η Shemer. «Γι’ αυτό αναρωτήθηκα: Είσαι σίγουρη, ‘σελ ζαχάβ’; Και κάτι μέσα μου απάντησε: Ναι, πράγματι, ‘σελ ζαχάβ’». Ο όρος «Γιερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» είχε χρησιμοποιηθεί και στα γραπτά διαφόρων ποιητών, λίγο πριν η Shemer συνθέσει το τραγούδι της. Ήταν νύχτα όταν κάθισε να γράψει τα λόγια και τη μελωδία. Την άλλη μέρα έφερε το τραγούδι στο Kol Yisrael. Ο Aldema συγκινήθηκε πολύ από αυτό.[3]
Η πρώτη εκδοχή του τραγουδιού περιλάμβανε μόνο την πρώτη και την τρίτη στροφή. Όταν έπαιξε το τραγούδι στη Rikvah Michaeli, αυτή την ρώτησε: «Και τι γίνεται με την Παλαιά Πόλη;» Η Shemer είπε ότι είχε ήδη αναφερθεί στην Παλαιά Πόλη με τα λόγια «ου-βελιμπμπά χομά» («και στην καρδιά της ένα τείχος»). Η Michaeli της απάντησε ότι ο πατέρας της είχε γεννηθεί στην Παλαιά Πόλη και την ονειρευόταν κάθε νύχτα. Η Shemer τότε συνέθεσε τη δεύτερη στροφή που αρχίζει «εϊχά γιαβσού μπορότ χα-μάγιμ». Σ’ αυτήν θρηνούσε το γεγονός ότι η αγορά ήταν άδεια, ότι δε σύχναζαν επισκέπτες στο Όρος του Ναού, κι ότι κανείς δεν κατέβαινε στη Νεκρά Θάλασσα από το δρόμο της Ιεριχώ. Η Shemer εξήγησε ότι όταν έγραφε αυτή τη στροφή είδε μπροστά στα μάτια της 2.000 χρόνια καταστροφής και όχι 19 χρόνια που είχαν περάσει από την ίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
Στη Shuli Natan, μια γυναίκα στρατιώτης, ζητήθηκε να τραγουδήσει το τραγούδι στο Φεστιβάλ. Στο στρατό ήταν δασκάλα των Εβραϊκών για μετανάστριες. Συγχρόνως, τραγουδούσε και λαϊκά τραγούδια. Εμφανιζόταν σ’ ένα ραδιοφωνικό πρόγραμμα που παρουσίαζε νεαρά ταλέντα. Η Naomi Shemer έτυχε να ανοίξει το ράδιο και την άκουσε να τραγουδάει. Ήταν λίγο μετά που είχε γράψει το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» και συζητούσε για το ποιος θα το τραγουδούσε. Καθώς άκουσε τη Natan να τραγουδάει, αποφάσισε ότι αυτή θα ήταν. Όταν πλησίασε τους παραγωγούς του Φεστιβάλ Τραγουδιού της είπαν ότι αυτό ήταν αδύνατο, αφού η Natan ήταν ερασιτέχνης. Μια φίλη της Shemer της είπε ότι αν πίστευε στη Natan θα έπρεπε να επιμείνει. Και επέμεινε. Τους ενημέρωσε ότι αν δεν άφηναν τη Natan να τραγουδήσει, δε θα συμφωνούσε να τραγουδηθεί αυτό το τραγούδι. Η ίδια η Natan αρχικά ήταν κάπως διστακτική στο να δεχτεί να αναλάβει το εγχείρημα.
Το τραγούδι έγινε αμέσως επιτυχία κι άγγιξε τις καρδιές πολλών. Όταν απονεμήθηκε το πρώτο βραβείο, ο κόσμος φώναζε ότι ήθελε ξανά να ακούσει το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» κι ο Teddy Kollek της ζήτησε να το εκτελέσει ακόμα μια φορά.
Ο αρχηγός του Γενικού Επιτελείου, ο Yitzhak Rabin, που ήταν παρών στο Φεστιβάλ, έμαθε ότι ο Nasser είχε κηρύξει το κλείσιμο των Στενών του Tiran, και βιάστηκε να εγκαταλείψει το κτίριο.[4] Η στρατιωτική κατάσταση με την Αίγυπτο είχε προκαλέσει πολλή ένταση στο κοινό. «Όταν τραγουδούσα το τραγούδι, αυτό έσπασε κατά κάποιο τρόπο την ένταση και το κοινό τραγουδούσε την επωδό μαζί μου», αναπολεί η Natan. Μερικές μέρες αργότερα ο στρατός άρχισε να κινητοποιεί τις εφεδρείες του και το τραγούδι βοηθούσε στο να ενθαρρύνει τους στρατιώτες.
Ο Πόλεμος των Έξι Ημερών ξέσπασε τη Δευτέρα, 5 Ιουνίου του 1967. Η Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ καταλήφθηκε από τις Ισραηλινές Ένοπλες Δυνάμεις στις 7 Ιουνίου. Όταν ξέσπασε ο πόλεμος και η Ιερουσαλήμ ελευθερώθηκε το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» έγινε αμέσως ένας ψευτο-ύμνος. Κατά τη διάρκεια της απελευθέρωσης της πόλης, οι στρατιώτες ξέσπασαν τραγουδώντας το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» στο Τείχος των Δακρύων. Ο τηλεοπτικός παραγωγός Yossi Ronen, που την εποχή εκείνη έκανε ρεπορτάζ από το μέτωπο, σημείωνε ότι «ο ενθουσιασμός έφτανε στο κατακόρυφο». Ο Rabbi Shlomo Goren, ο αρχιραβίνος των Ισραηλινών Ενόπλων Δυνάμεων, φύσηξε το σοφάρ και απάγγειλε προσευχές. «Οι αλεξιπτωτιστές ξέσπασαν σε τραγούδια κι εγώ ξέχασα το ρόλο μου ως ένας ‘αντικειμενικός ρεπόρτερ’ και ενώθηκα μαζί τους τραγουδώντας το ‘Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ’».

Η Shemer και η Natan ταξίδεψαν προς τα νότια και μαζί προσπάθησαν να υψώσουν το ηθικό των στρατιωτών. Η Shemer άκουσε κι αυτή τις φωνές αυτές κι έγραψε την τελευταία στροφή στο El-Arish, τη μέρα που η Παλαιά Πόλη της Ιερουσαλήμ απελευθερώθηκε, και την τραγούδησε το ίδιο βράδυ μπροστά σε στρατιώτες. Στη στροφή αυτή εξέφραζε τις αλλαγές που έλαβαν χώρα στην πόλη με την ενοποίηση και των δυο τμημάτων της, και σχετίζεται άμεσα με τη δεύτερη στροφή.
Μερικούς μήνες μετά τον Πόλεμο των Έξι Ημερών, ο συγγραφέας Amos Oz την κριτίκαρε στην καθημερινή εφημερίδα Davar για τους διαρθρωτικούς βερμπαλισμούς στην επιπλέον στροφή, υποστηρίζοντας ότι η αγορά δεν ήταν άδεια, αλλά γεμάτη από Άραβες. Και το ίδιο ίσχυε με το Όρος του Ναού και το δρόμο προς την Ιεριχώ. Η Naomi Shemer διαφώνησε με τη θέση του, και μίλησε καθαρά για τη χρονική στιγμή της κατηγορίας, δηλώνοντας ότι το τραγούδι είχε αποκτήσει αμέσως δημοτικότητα, και τότε δεν ακούστηκαν διαμαρτυρίες. Είκοσι χρόνια μετά το συμβάν και μετά από πολλή σκέψη, η Shemer επανέλαβε την άποψή της σ’ ένα παράρτημα εφημερίδας που τιμούσε τα είκοσι χρόνια από την επανένωση της πόλης: «Η Ιερουσαλήμ χωρίς Ιουδαίους ήταν σε πένθος και σε ερείπια, και η Γη του Ισραήλ χωρίς Ιουδαίους ήταν σε ερήμωση».
Το τραγούδι συνέχισε να εγείρει πολιτική διαμάχη, κάτι που συνεχίστηκε μέχρι σήμερα. Κατά ειρωνικό τρόπο, ένα μέλος της Knesset (Κοινοβούλιο), ο Uri Avneri, ήταν αυτός που το 1967 κατέθεσε ένα νομοσχέδιο για να κάνει το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» εθνικό ύμνο, σε αντικατάσταση του Εθνικού Ύμνου «χα-τίκβα». Ο Avneri συναντήθηκε με τη Shemer και προσπάθησε να της εξηγήσει τη σπουδαιότητά του. Αυτή το βρήκε διασκεδαστικό. «Μου αρέσει η χα-τίκβα» είπε «και δεν μπορεί να αντικατασταθεί». Το νομοσχέδιο ποτέ δεν πήγε προς συζήτηση στην επιτροπή της Βουλής.
Το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» εκλέχτηκε ως το «Τραγούδι της χρονιάς», και η Natan κέρδισε το βραβείο «Kinnor David». Η Shemer και η Natan ταξίδεψαν σε όλο τον κόσμο εκτελώντας και προωθώντας το τραγούδι. Το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» έχει τη θέση ενός κλασικού τραγουδιού, και θεωρείται σαν δεύτερος Εθνικός Ύμνος μετά το «χα-τίκβα». Έχει μεταφραστεί σε δεκάδες γλώσσες και έχει εκτελεστεί από πολλούς. Το τραγούδι έφτασε να θεωρείται εθνικό σύμβολο. Έχει συμπεριληφθεί σε ταινίες και έχει πάρει προεξέχουσα θέση στα εθνικά γεγονότα.
Το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» επιλέχτηκε στην 50η επέτειο της Ημέρας της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ που γιορτάστηκε το 1998, ως «Τραγούδι του Ιωβηλαίου». Σε μια ανασκόπηση που διεξήγαγαν μαζί ο ραδιοφωνικός σταθμός Reshet Gimmel, ο τηλεοπτικός σταθμός Channel One και η καθημερινή εφημερίδα Yediot Aharonot, το τραγούδι επιλέχθηκε ως το πιο δημοφιλές στα πρώτα 50 χρόνια του Ισραήλ. Όταν τα 10 πρώτα τραγούδια ανακοινώθηκαν, η Shemer εμφανίστηκε στην τηλεόραση και έπαιξε το τραγούδι. Στα τραγούδια που έγιναν επιτυχίες σημαδεύοντας την 40η επέτειο του κράτους στο Reshet Gimmel, επιλέχθηκε ως το «Τραγούδι του Αιώνα». Το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» περιλήφθηκε στη συλλογή 4 CDs με τα καλύτερα τραγούδια που συμμετείχαν στα 17 Φεστιβάλ Τραγουδιού που έλαβαν χώρα κι η οποία κυκλοφόρησε την άνοιξη του 1999.
Ο εκπαιδευτικός και μελετητής Nathan Greenbaum, που έδειξε τους παραλληλισμούς με κάποια μοτίβα τραγουδιών στις ιουδαϊκές πηγές, εξέφρασε την άποψη, σύμφωνα με την οποία, το «Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ» αξίζει να περιληφθεί στη λειτουργία της συναγωγής.[5] Η Naomi Shemer συνέχισε να εκπληρώνει ένα τρομερό ρόλο στη διαμόρφωση της ισραηλινής μουσικής. Το 1983 έλαβε το ισραηλινό βραβείο που απονέμεται παραδοσιακά την Ημέρα της Ανεξαρτησίας του Ισραήλ, για τη διακεκριμένη της συμβολή στην ισραηλινή μουσική.[6]
Η Shuli Natan συνέχισε να τραγουδάει και στο Ισραήλ και στο εξωτερικό, και έφτιαχνε άλμπουμ για 10 χρόνια μετά την αρχική της επιτυχία. Μετά γνώρισε και παντρεύτηκε τον Matthew Weiss. Αφού αφιέρωσε περίπου 10 χρόνια για την ανατροφή των παιδιών της, η Natan συνέχισε την καριέρα της στο τραγούδι και από τότε έχει κυκλοφορήσει διάφορα άλμπουμ. Μένει στο Ra’anana μαζί με τον άντρα της και τα 5 παιδιά τους.

από τον Yael Levine

[1] Σύμφωνα με τη Shemer, αυτή ήταν μια περίοδος δύο μηνών.
[2] Βαβυλωνιακό Ταλμούδ, Nedarim 50a. Διάβασε γι’ αυτήν την πηγή με πιο πολλές λεπτομέρειες, όπως και για άλλες πηγές που αναφέρονται στο θέμα, στην ιστοσελίδα: www.jerusalemofgold.co.il/jewishsources.html
[3] Σύμφωνα με τη Shemer, έκλαψε. Κατά τον ίδιο, δεν έκλαψε, αλλά συγκινήθηκε πολύ.
[4] Σύμφωνα με τη Natan, το κοινό ήξερε ήδη την ώρα του Φεστιβάλ ότι ο Nasser είχε κηρύξει το κλείσιμο των Στενών.
[5] Ο Rabbi Yisrael Rosen έγραψε σ’ ένα Dvar Torah για το εβδομαδιαίο τεύχος του be-Hukotai, το 1998, σχετικά με τα λόγια: «κι σμεχ τσορέβ ετ χασφατάγιμ/ κε-νεσικάτ σαράφ/ ιμ εσκατέχ Γερουσαλάιμ/ ασέρ κουλλά ζαχάβ»: Γιατί το όνομά σου ζεματάει τα χείλη/ σαν το φιλί ενός σεράφ/ αν σε ξεχάσω, Ιερουσαλήμ/ που είσαι ολόκληρη από χρυσό, - ο αίνος με τον οποίον καταλήγει η Naomi Shemer. Γράφοντας αυτό, διατήρησε τη φωνή του ουρανού και μια ηχώ των περασμένων γενιών, στα αυτιά των ηρώων των Ενόπλων Δυνάμεων που επέστρεψαν στα ιερά μέρη πριν από 31 χρόνια».
[6] Δες το Παιδαγωγικό Κέντρο της Naomi Shemer: www.jajz-ed.org/100/people/bios/shemer.html

ΓΕΡΟΥΣΑΛΑΪΜ ΣΕΛ ΖΑΧΑΒ (Χρυσή Ιερουσαλήμ)
από τη Naomi Shemer

1) Αβίρ χαρίμ, ζαλούλ καγιάιν (Βουνίσιος αέρας, καθαρός σαν κρασί)
βερέια ορανίμ (και το άρωμα των πεύκων)
νισσά μπερούαχ χααρμπάγιμ (μεταφέρεται με την αύρα του δειλινού)
ιμ κολ πααμονίμ. (μαζί με τον ήχο των κουδουνιών)
Ουβταρντεμάτ ιλάν βαέβεν (Και στον ύπνο του δέντρου και της πέτρας)
σβουγιά μπαχαλομά (αιχμαλωτισμένη στο όνειρό της)
χαΐρ ασέρ μπαντάντ γιοσέβετ (είναι η πόλη που κάθεται μοναχική)
ουβελιμπμπά χομά (και στην καρδιά της υπάρχει ένα τείχος)

ΕΠΩΔΟΣ
Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ (Χρυσή Ιερουσαλήμ)
βεσέλ νεχόσετ βέσελ ορ (και χάλκινη και φωτεινή)
αλό λεχόλ σιράιχ (για όλα τα τραγούδια σου)
ανί κιννόρ (δις) (εγώ είμαι ένα βιολί)

2) Εϊχά γιαβσού μπορότ χαμάιμ (Πώς ξεράθηκαν οι δεξαμενές νερού)
κικκάρ χασουκ ρεϊκά (η αγορά είναι άδεια)
βεέιν πόκεντ ετ χάρχαμπάϊτ (κανείς δεν συχνάζει στο Όρος του Ναού)
μπαΐρ χααττικά. (στην Παλαιά Πόλη)
Ουβαμαρότ ασέρ μπασέλα (Και στις σπηλιές στους βράχους)
μεγιαλλελότ ρουχότ (άνεμοι ουρλιάζουν)
βεέιν γιορέντ ελ γιάμ χαμέλα (και κανείς δε κατεβαίνει στη Νεκρά Θάλασσα)
μπεντέρεχ Γιέριχο (από το δρόμο της Ιεριχώ)

ΕΠΩΔΟΣ
Γιερουσαλάιμ σελ ζαχάβ (Χρυσή Ιερουσαλήμ)
βεσέλ νεχόσετ βέσελ ορ (και χάλκινη και φωτεινή)
αλό λεχόλ σιράιχ (για όλα τα τραγούδια σου)
ανί κιννόρ (δις) (εγώ είμαι ένα βιολί)

3) Αχ βεβοΐ χαγιόμ λασίρ λαχ (Αλλά καθώς έρχομαι σήμερα να σου τραγουδήσω)
βελάχ λικσόρ κταρίμ (και να σε στολίσω με στέμματα)
κατόντι μιτσεΐρ μπανάιχ (είμαι ο πιο μικρός από τα νεαρά παιδιά σου)
ουμεαχρόν χαμσορερίμ. (και ο τελευταίος από τους ποιητές)
Kισμέχ τσορέβ ετ χασφατάιμ (γιατί το όνομά σου ζεματάει τα χείλη)
κενεσικάτ σαράφ (σαν το φιλί ενός σεράφ)
ιμ εσχαχέχ Γερουσαλάιμ (αν σε ξεχάσω, Ιερουσαλήμ)
ασέρ κουλλά ζαχάβ. (εσένα που είσαι όλη χρυσή)

ΕΠΩΔΟΣ
Γιερουσαλάιμ σελ ζαχάβ (Χρυσή Ιερουσαλήμ)
βεσέλ νεχόσετ βέσελ ορ (και χάλκινη και φωτεινή)
αλό λεχόλ σιράιχ (για όλα τα τραγούδια σου)
ανί κιννόρ (δις) (εγώ είμαι ένα βιολί)

4) Χαζάρνου ελ μπορότ χαμάγιμ (Επιστρέψαμε στις δεξαμενές νερού)
λασούκ βελακικκάρ (στην αγορά και στον τόπο της αγοράς)
σοφάρ κορέ μπεχάρχαμπάϊτ (μια σάλπιγγα καλεί από το Όρος του Ναού)
μπαΐρ χαατικά. (στην Παλαιά Πόλη)
Ουβαμαρότ ασέρ μπασέλα (Και στις σπηλιές στους βράχους)
αλφέι σμασότ ζορχότ (χίλιοι ήλιοι λάμπουν)
νασούβ νερέντ ελ γιάμ χαμέλα (και πάλι θα κατεβαίνουμε στη Ν. Θάλασσα)
μπεντέρεχ Γιέριχο (από το δρόμο της Ιεριχώ)

ΕΠΩΔΟΣ
Γερουσαλάιμ σελ ζαχάβ (Χρυσή Ιερουσαλήμ)
βεσέλ νεχόσετ βέσελ ορ (και χάλκινη και φωτεινή)
αλό λεχόλ σιράιχ (για όλα τα τραγούδια σου)
ανί κιννόρ (δις) (εγώ είμαι ένα βιολί)

H παγκόσμια μεροληψία των ΜΜΕ στη διαμάχη Ισραηλινών-Παλαιστινίων.

Κατά τη διάρκεια του πολέμου στη Γάζα, τα περισσότερα Μέσα Ενημέρωσης έπαιξαν πάλι τον ίδιο ρόλο, μεταδίδοντας ειδήσεις με τρόπο που ξεσήκωσε θύελλα διαμαρτυριών ενάντια στο Ισραήλ σ’ όλο τον κόσμο. Εκτός από το Πρακτορείο Fox, που ήταν αντικειμενικό, τα CNN και SKY, αν και οι ανταποκριτές τους κάνουν την προσπάθεια να μεταδώσουν ειδήσεις κι από τα δύο στρατόπεδα, ο τρόπος που τις μεταδίδουν είναι τέτοιος, που παρουσιάζεται το Ισραήλ ως ο πρωταίτιος και υπεύθυνος για τα συμβάντα. Το BBC πάντως θα μπορούσε να πάρει και βραβείο για την προκατάληψη και μεροληψία που έχουν οι εκπομπές του ενάντια στο Ισραήλ. Όλα αυτά τα πρακτορεία ειδήσεων επιτρέπουν επιπλέον σε Μουσουλμάνους καλεσμένους ομιλητές να λένε τις απόψεις τους και να παρουσιάζουν με τρόπο μεροληπτικό και συχνά ψευδή τα γεγονότα, χωρίς ν’ ακούγεται η άλλη πλευρά. (Σ.Μ. Κάτι τέτοιο κάνουν κατά κόρον και τα ελληνικά ΜΜΕ).
Τα τελευταία 40 χρόνια, τα Μέσα Ενημέρωσης έχουν πετύχει να εξαπατήσουν το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων ως προς την πραγματική κατάσταση στη Μέση Ανατολή. Ο σατανάς, άρχοντας των «κοσμοκρατόρων του σκότους του αιώνος τούτου» ελέγχει τα ΜΜΕ και την κάθε είδηση που μεταδίδουν.
Η λέξη που στρατηγικά χρησιμοποιείται κι επηρεάζει την άποψη των απλών ακροατών, είναι τα «κατεχόμενα», αφήνοντας να εννοηθεί ότι το Ισραήλ παράνομα κατέχει Αραβικά εδάφη. Ποιος όμως κάθεται να σκεφτεί πάνω σ’ αυτό; Είναι αλήθεια έτσι; Και είναι τα ονόματα Ιουδαία και Σαμάρεια Αραβικές ονομασίες; (Σημ. Μεταφραστή: Εμάς τους Έλληνες θα έπρεπε τουλάχιστον να μας κάνει να σκεφτούμε ότι κάτι παρόμοιες διεκδικήσεις επάνω σε χώρους με ελληνικές ονομασίες προβάλλει και η FYROM). (…)
Όλη λοιπόν η δικαιολογία, για τις συγκρούσεις σ’ αυτήν την περιοχή, στηρίζονται στη διεκδίκηση εδαφών, που παράνομα «κατέχει» το Ισραήλ, αν και είναι μέρος της γης, που στα μάτια του Θεού ανήκει με διαθήκη Του σ’ αυτό το λαό. (Σημ.Μεταφρ. Ο Θεός στη Διαθήκη Tου διασαφηνίζει τα όρια της γης που έχει δώσει στον Ισραήλ είναι: «Από του ποταμού της Αιγύπτου, έως του ποταμού του μεγάλου, του ποταμού Ευφράτου» (Γένεσις 15:18, και Ψαλμός 105:7-11, Ιερεμίας 30:3 κ.ά.)
Επίσης η ονομασία «Παλαιστινιακός λαός» δεν υπήρχε πριν από τον πόλεμο των έξι ημερών το 1967. Ακόμη παραβλέπεται ότι η Λωρίδα της Γάζας «παραχωρήθηκε» το 2005 από τους Ισραηλινούς στους Παλαιστινίους, σαν μια πρώτη κίνηση για χάρη της ειρήνης, αποχώρησαν όλοι οι Ισραηλινοί "έποικοι" που ζούσαν εκεί. Πώς λοιπόν είναι «κατεχόμενα» η Γάζα; Ποιος "κατέχει" τώρα τη Λωρίδα της Γάζας; Πριν από τον πρόσφατο τελευταίο πόλεμο δεν υπήρχε εκεί ούτε ένας Ισραηλινός.
Και τι έγινε μετά, αφότου το Ισραήλ αποσύρθηκε από τη Γάζα; Σχεδόν αμέσως άρχισαν να πέφτουν οι ρουκέτες στις πιο κοντινές Ισραηλινές πόλεις. Για τρία χρόνια οι κάτοικοι των πόλεων στα νότια του Ισραήλ ζουν σ’ έναν εφιάλτη, που δεν τους επιτρέπει να εργαστούν κανονικά, να λειτουργήσουν τα σχολεία, να παίξουν τα παιδιά. Όσο κι αν τρέχουν στα καταφύγια, δεν μπόρεσαν να μην κλάψουν και θύματα. Μόνο στις πόλεις Sderot, Netivot, Ashdot, Askelon και Beersheva έχουν πέσει πάνω από 8.000 ρουκέτες. Χώρια όσες έπεσαν παραπέρα Πώς δεν βρέθηκε κανείς, απ’ αυτούς που τόσο ενδιαφέρονται για την ειρήνη σ’ αυτή την περιοχή, να σταματήσει τη Χαμάς που ρίχνει συνέχεια ρουκέτες σε άμαχο πληθυσμό; Μήπως δεν υπάρχουν και εκεί μικρά παιδάκια που σκοτώθηκαν; Αλλά ούτε βρέθηκε κάποιος να επαινέσει το Ισραήλ για την υπομονή που ανέχτηκε την κατάσταση αυτή τρία ολόκληρα χρόνια.
Είναι φανερό πως η Χαμάς σχεδίαζε μια εξοντωτική επίθεση ενάντια στο Ισραήλ και μόνο από το γεγονός, ότι μέσα σ’ αυτό το διάστημα εκμεταλλεύτηκε την ευκαιρία να κατασκευάσει ολόκληρο υπόγειο δίκτυο από τούνελ, υπολογίζονται σε μερικές εκατοντάδες, για μεταφορά πολεμικού υλικού και στρατιωτικών ενισχύσεων. Σε τι τα χρειαζόταν αυτά, αν αποσκοπούσε στην ειρήνη;
Και τελικά, ενώ η Χαμάς αρνήθηκε ν’ ανανεώσει μια κατάπαυση πολεμικών ενεργειών, έριξε ταυτόχρονα 80 ρουκέτες σε μια μόνη μέρα. Πώς μπορεί να ερμηνευτεί αυτή και μόνη η ενέργεια, αν όχι σαν κήρυξη πολέμου; Τι άλλη επιλογή είχε το Ισραήλ, από το να ανταποκριθεί ανάλογα; Στην πραγματικότητα, κι αυτό είναι κάτι που παραβλέπεται από τα Μέσα Ενημέρωσης, είναι η Χαμάς που ξεκίνησε αυτόν τον πόλεμο και τώρα ο Αραβικός κόσμος φωνάζει για παραβίαση κανονισμών εκ μέρους του Ισραήλ.
Το πρόβλημα της βίας βρίσκεται στην άρνηση των Μουσουλμάνων Αράβων ν’ αναγνωρίσουν στους Ισραηλινούς το δικαίωμα να υπάρχουν σαν οργανωμένος λαός, σαν κράτος. Γιατί δεν έχουν πρόβλημα οι υπόλοιποι, ενάμιση σχεδόν εκατομμύριο Άραβες, που ζουν στο Ισραήλ κάτω από πολύ καλές συνθήκες;
Το πιο λυπηρό είναι ότι στη Δυτικό κόσμο, ακόμη και στην Εκκλησία, δεν έχουν αλλάξει πολλά πράγματα από την εποχή του Ναζισμού. Ο κόσμος σώπαινε, όταν οι Ναζί σκότωναν εκατοντάδες Εβραίους καθημερινά. Για 40 χρόνια, από το 1967, το Ισραήλ είναι εκτεθειμένο στην τρομοκρατία των Παλαιστινίων και ο κόσμος σωπαίνει ή ακόμη χειρότερα στέκεται στο πλευρό των Γκουερίλλας, που δεν έχουν άλλο στόχο από την πλήρη εξαφάνιση του Ισραήλ. Αυτό είναι ένα σχεδιασμένο, προγραμματισμένο ολοκαύτωμα! Η Εκκλησία σώπαινε, δόξαζε και λάτρευε το Θεό του Ισραήλ τις Κυριακές, ενώ 6 εκατομμύρια Εβραίοι θανατώνονταν, αποτεφρώνονταν. Και σήμερα ένα μεγάλο μέρος της Χριστιανοσύνης κάνει το ίδιο. Λάβαμε πληροφορίες ότι υπήρξαν και πάστορες, που αρνήθηκαν να προσευχηθούν για το Ισραήλ την προηγούμενη Κυριακή. Μερικοί μάλιστα προσευχήθηκαν μόνο για τη Γάζα. (…)
David Silver

Χαμάς και Τζιχάντ

Ένας επόμενος πόλεμος στη Μέση Ανατολή πρόκειται όπου να’ ναι να ξεσπάσει και σίγουρα όλα τα Μέσα Ενημέρωσης θα προβάλλουν τις σχετικές ανταποκρίσεις. Μετά από την άρνηση για εκεχειρία εκ μέρους της Χαμάς, που αφότου κατοχυρώθηκε στην περιοχή της Γάζας δεν έχει πάψει να βομβαρδίζει με ρουκέτες το νότιο Ισραήλ, οι Ισραηλινές δυνάμεις θα προσπαθήσουν να καταστρέψουν σημαντικές βάσεις, αποθηκευμένα πυρομαχικά, τα κρυμμένα σε σπίτια και σχολεία αρχηγεία, και ό,τι απειλεί την ύπαρξη του πληθυσμού τους στα νότια της χώρας τους. ( Η λέξη Χαμάς αποτελείται από τ’ αρχικά Harakat al-Muqawima al-Islamiyya που σημαίνει Ισλαμική Αντιστασιακή Κίνηση).
Η Χαμάς ιδρύθηκε από το σεβαστό δάσκαλο τού Οσάμα Μπιν Λάντεν, το σεΐχη Αμπντουλάχ Γιουσούφ Ατζάμ και είναι συνδεδεμένη με την Μουσουλμανική Αδελφότητα, ισλαμική οργάνωση που κατά το 2ο Παγκόσμιο Πόλεμο συνεργαζόταν με τους Ναζί. Η οικονομική και στρατιωτική βοήθεια που λαβαίνει από το Ιράν, και οι κοινοί τους στόχοι, μας κάνει να εννοούμε ότι πνευματικά βρίσκονται κάτω από την επίδραση του «άρχοντα της Περσίας». Να λίγα σημεία από το Καταστατικό της Χαμάς (1988): «Το Ισραήλ θα παραμείνει όρθιο μόνο μέχρι να το εξολοθρέψει το Ισλάμ… Η Ισλαμική Αντιστασιακή Κίνηση… αγωνίζεται, για να υψώσει τη σημαία του Ισλάμ πάνω σε κάθε εκατοστό της Παλαιστινιακής γης. Ο Αλλάχ είναι ο σκοπός μας, ο προφήτης το πρότυπό μας, η Τζιχάντ το μονοπάτι μας, και ο θάνατος για τον Αλλάχ η ευγενική μας πίστη».
Η Χαμάς είναι παραδομένη με ζήλο στη βίαιη Τζιχάντ, με στόχο την πλήρη καταστροφή του Ισραήλ και την εγκαθίδρυση μιας Ισλαμικής δικτατορίας σε όλη τη γη του. Απώτερος στόχος τους η επικράτηση του Ισλάμ σ’ ολόκληρο τον κόσμο. Η Χαμάς κέρδισε τις εκλογές στη Γάζα κι έτσι εκπροσωπεί αυτό το λαό. Ο λαός αυτός είναι που στέλνει συνέχεια ρουκέτες στις πόλεις και στα χωριά του νότιου Ισραήλ. Στα τελευταία τρία χρόνια, αφ’ ότου το Ισραήλ τους παραχώρησε τη Λωρίδα της Γάζας, πάνω από 8.000 τέτοιες ρουκέτες έχουν προκαλέσει μεγάλες καταστροφές αλλά και θάνατο Ισραηλινών πολιτών, που δεν μπορούν να εργαστούν και να ζήσουν φυσιολογικά κάτω απ’ αυτές τις συνθήκες. Για παράδειγμα, το Σάββατο 20 Δεκεμβρίου, έπεσαν μόνο μέσα σ’ αυτή τη μέρα 36 ρουκέτες.

Όσο χειρότερα πάνε τα πράγματα, τόσο καλύτερο είναι
Πριν από χρόνια κατανόησα μια άποψη της Κομμουνιστικής επαναστατικής στρατηγικής. Σύμφωνα με την άποψη αυτή, οι οικονομικές δυνάμεις του κόσμου προχωρούν σε μια προδιαγεγραμμένη πορεία προς μια παγκόσμια κομμουνιστική κυβέρνηση. Οι εργατικές τάξεις θεληματικά ή άθελά τους, ακόμη κι αν είναι ευχαριστημένες από τις συνθήκες της ζωής τους, θα οδηγηθούν σε ενέργειες που θα καταρρίψουν τις κυβερνήσεις τους. Η επαναστατική μέθοδος είναι να προκληθούν τρομοκρατικά χτυπήματα και ενέργειες που θα κάνουν τη ζωή πολύ δύσκολη για τους πολίτες. Η τρομοκρατία και η βία θα εξαναγκάσει τις κεφαλαιοκρατικές κυβερνήσεις να δείξουν «το πραγματικό τους πρόσωπο» στην προσπάθειά τους να καταστείλουν το κακό, και μέσα σ’ αυτό θα περιορίσουν όλων τις ελευθερίες. Αυτό θα προκαλέσει προβλήματα και καταπίεση στις εργαζόμενες τάξεις. Μέσα σ’ αυτή την κατάσταση, – έτσι λέει η θεωρία – οι εργάτες θα συνειδητοποιήσουν «το κακό πρόσωπο» του καπιταλισμού και η επανάσταση θα ενισχυθεί. Ίσως μια τέτοια λογική να φαίνεται περίεργη σε πολλούς, όποιος όμως το κατανοήσει θα μπορέσει να καταλάβει και την παρόμοια στρατηγική της Αλ Κάιντα του Μπιν Λάντεν, και της Χαμάς. (…)
Στη Λωρίδα της Γάζας η Χαμάς αυτό ακριβώς εφαρμόζει: «Όσο χειρότερα, τόσο το καλύτερο». Είναι σίγουροι, ότι το συνεχές χτύπημα των ρουκετών στις πόλεις και στις φάρμες τους θα εξαναγκάσει κάποτε τους Ισραηλινούς να προβούν σε πολεμικές επιχειρήσεις στη Γάζα. Αυτό θα προκαλέσει πολλά δεινά στους κατοίκους της Γάζας και θα τους ωθήσει να μπουν με όλες τους τις δυνάμεις στον αγώνα της Τζιχάντ. Η Χαμάς λογαριάζει επίσης ότι αυτό θα ξεσηκώσει παγκόσμια κατακραυγή, όλος ο Ισλαμικός κόσμος θα αγανακτήσει και τουλάχιστον κάποιο ή όλα τα γειτονικά κράτη θα μπουν στο άρμα του πολέμου.

Όχι νέα, άσχημα νέα
Ίσως ν’ απορείτε, γιατί όσα συμβαίνουν από τη Χαμάς στο Ισραήλ, το συνεχές σφυροκόπημα στις πόλεις και στα χωριά του, οι τρομοκρατικές επιθέσεις που έχουν στοιχίσει τόσες ζωές, οι απαγωγές και ό,τι τέλος πάντων εξαναγκάζει το Ισραήλ να προβεί τελικά σε πολεμικές επιχειρήσεις, γιατί όλα αυτά δεν έχουν ιδιαίτερη κάλυψη και προβολή από τα Μέσα Ενημέρωσης στο Δυτικό κόσμο. Η απάντηση είναι απλή. Τα Μέσα Ενημέρωσης επικεντρώνουν το φακό τους σε ό,τι πουλάει και οπωσδήποτε λαβαίνουν υπόψη τη γνώμη του Αραβικού κόσμου, και για την ενεργειακή εξάρτηση που υπάρχει αλλά και από το φόβο της τρομοκρατίας. Δεν παρουσιάζουν μιαν ακριβοδίκαιη κάλυψη και για τις δύο πλευρές, παρά μόνο κάτι λακωνικές, σχεδόν φευγαλέες ειδήσεις, σχετικά με την κατάσταση στο Ισραήλ, με αποτέλεσμα οι ακροατές να μένουν μονομερώς ενημερωμένοι, αδυνατώντας να κατανοήσουν τη φύση της σύγκρουσης και το πού θα οδηγήσουν όλα αυτά στη συνέχεια. Μα αυτό δυστυχώς είναι το ζητούμενο, αυτό που δεν υπηρετούν τα Μέσα Ενημέρωσης!


Avner Boskey

O άρχων του βασιλείου της Περσίας

Η Γραφή μάς αποκαλύπτει ότι οι δαιμονικές δυνάμεις είναι οργανωμένες σε πολιτικά ή στρατιωτικά σχήματα (Ησαΐας. 24:21, Δανιήλ 4:35, Ρωμ. 8:38, Εφεσ. 6:12, Κολοσσαείς 1:16, 2:15, Α΄ Πέτρου 3:22). Μια από τις πιο αποκαλυπτικές περιγραφές του πνευματικού πολέμου που διεξάγεται στα επουράνια βρίσκουμε στον Προφήτη Δανιήλ 10:12-20. Εδώ ο άγγελος του Θεού μιλάει στον Δανιήλ για μια δαιμονική οντότητα-εξουσία, που ονομάζεται «ο άρχων της Περσίας» και ο οποίος επηρεάζει τη φυσική διακυβέρνηση αυτής της χώρας (σημερινό Ιράν). Το συμπέρασμα που βγαίνει από τα χωρία που αναφέρουμε πιο πάνω, είναι ότι υψηλού επιπέδου δαιμονικές δυνάμεις ελέγχουν και επηρεάζουν επίγειες πολιτικές δυνάμεις κι εξουσίες (στο Δανιήλ 10:20 αναφέρεται και «ο άρχων της Ελλάδος», της επόμενης υπερδύναμης που θα διαδεχόταν την Περσία). Όλες αυτές οι ισχυρές δαιμονικές οντότητες ελέγχονται και διοικούνται με τη σειρά τους από τον «άρχοντα των δαιμονίων» (Ματθ. 12:24) και «άρχοντα του κόσμου τούτου» (Ιωάν. 12:31) που είναι ο ίδιος ο σατανάς (Αποκάλ. 12 :9).
Παρ’ όλο που αυτή η άποψη μπορεί να φανεί πολύ επαναστατική σε μερικούς, πιστεύουμε πως η Γραφή δεν τα αναφέρει αυτά απλά για δημιουργία εντυπώσεων. Υπάρχει και κάτι άλλο ακόμη, που αν δεχόμαστε ότι η Γραφή είναι ο λόγος του Θεού πρέπει να το δεχτούμε: Στους Ψαλμούς 2 και 79 παρουσιάζεται η ανθρωπότητα σαν ένα σύνολο εθνών σε πλήρη επανάσταση ενάντια στο Θεό, και με βλέψεις επάνω στη Σιών, στον τόπο που ο Θεός έδωσε με διαθήκη στο λαό Του και τον όρισε για κατοικητήριό Του, να προσπαθούν να εξολοθρεύσουν αυτόν ακριβώς το λαό Ισραήλ. Και οι δύο αυτοί Ψαλμοί, και όχι μόνο αυτοί, καταλήγουν στο ότι ο Θεός θα συνταράξει στην οργή Του τα έθνη που δεν επικαλούνται το όνομά Του, και θα εκχέει το θυμό Του σ’ αυτούς που ερημώνουν τον Ιακώβ.
Η Γραφή είναι ξεκάθαρη ως προς αυτό: Όποιος λαός ή πολιτική υπερδύναμη προκαλεί βλάβη στον Ισραήλ, δεν ενεργεί μέσα σε κάποιο πνευματικό κενό, αντίθετα οδηγείται σ’ αυτό από δυνάμεις εχθρικές προς το Θεό και τα σχέδιά Του. Σ’ όλο το μήκος της ιστορίας, όλες οι ενέργειες που έχουν γίνει ενάντια στον λαό Ισραήλ προέρχονται από σκοτεινές πνευματικές δυνάμεις (…).
Και τώρα ήδη στο Ιράν καταβάλλεται κάθε προσπάθεια για να παραχθούν πυρηνικά μέσα κατάλληλα να καταστρέψουν το Ισραήλ κι αυτή η απειλή δεν είναι κάτι που έχει κρατηθεί κρυφό. Ο «άρχων της Περσίας» επισκιάζει κι επηρεάζει ακόμη αυτή τη χώρα. Ταυτόχρονα, τα υπόλοιπα έθνη του κόσμου, σαν ναρκωμένα στο να διακρίνουν την πραγματικότητα, αντιδρούν χωρίς βιασύνη, χωρίς ιδιαίτερη ανησυχία.
Υπάρχει μια βιβλική αρχή εξαιρετικής σημασίας για μας, ειδικά αν εκζητούμε οδηγία στο πώς ν’ ανταποκριθούμε σ’ αυτά που συμβαίνουν γύρω μας. Τη βρίσκουμε στον προφήτη Δανιήλ. Το κλειδί που του έδωσε τη δυνατότητα να μάθει τι γινόταν στα πνευματικά παρασκήνια ήταν το εξής:
** Ο Δανιήλ είχε ταπεινωθεί με μετάνοια για τις αμαρτίες του λαού του προσευχόμενος με
προσευχή και νηστεία (10:2-3,12)
** Το θέμα της προσευχής του ήταν ο λαός Του, ο λαός Ισραήλ (κεφ. 9 και 10:14).
Μια παρόμοια στάση και προσευχή είναι αποφασιστική, για να πάρουμε την οδηγία του Θεού σ’ αυτές τις έσχατες ημέρες επάνω στον πλανήτη γη.

Ιστορικές πληροφορίες για Ισραήλ - Ιερουσαλήμ.

1. Το Ισραήλ έγινε κράτος το 1312 π. Χ., σχεδόν 2.000 χρόνια πριν από την εμφάνιση του Ισλάμ.
2. Μετά από την είσοδό τους στη Χαναάν, οι Ισραηλίτες κυβέρνησαν αυτή τη γη για χίλια χρόνια κι
εξακολούθησαν να υπάρχουν εκεί σαν παρουσία κατοίκων συνολικά για 3.300 χρόνια.
3. Η αραβική διακυβέρνηση στη γη του Ισραήλ μετά από την κατάκτησή του το 633 μ.Χ. είχε
διάρκεια μόνο 22 χρόνια.
4. Για πάνω από 3.000 χρόνια η Ιερουσαλήμ ήταν πρωτεύουσα των Εβραίων. Δεν υπήρξε ποτέ η
πρωτεύουσα κάποιου άλλου ισλαμικού έθνους. Ακόμη και κάτω από την Ιορδανική Επικυριαρχία
η (ανατολική) Ιερουσαλήμ δεν είχε γίνει πρωτεύουσα ούτε την είχε επισκεφθεί άραβας ηγέτης.
5. Ιδρυτής της Ιερουσαλήμ σαν πρωτεύουσα ήταν ο βασιλιάς Δαυίδ. Ο Μωάμεθ ποτέ δεν την
επισκέφθηκε.
6. Η Ιερουσαλήμ αναφέρεται 700 φορές στη Βίβλο, αλλά ούτε μία φορά στο Κοράνι.
7. Οι Εβραίοι προσεύχονται με το πρόσωπο προς την Ιερουσαλήμ, οι Μουσουλμάνοι με το πρόσωπο
προς τη Μέκκα. Αν ένας Μουσουλμάνος βρίσκεται ανάμεσα στις δυο αυτές πόλεις, προσεύχεται
με το πρόσωπο στραμμένο προς τη Μέκκα και τα νώτα του προς την Ιερουσαλήμ.
8. Οι άραβες πρόσφυγες από το Ισραήλ άρχισαν να αυτοαποκαλούνται «Παλαιστίνιοι» από το 1967,
δύο δεκαετίες μετά την επανίδρυση του κράτους του Ισραήλ.
9. Το 1948 ο αραβικός πληθυσμός εγκατέλειψε τις εστίες του από τη γη Ισραήλ έπειτα από
παροτρύνσεις και πιέσεις των ηγετών του, που τους υπόσχονταν ότι θα καθαρίσουν τη γη από
κάθε εβραϊκό στοιχείο και θα μπορούσαν να επιστρέψουν μετά. Το 68% του πληθυσμού αυτού
έφυγε προτού ακόμη εμφανιστεί έστω κι ένας ισραηλινός στρατιώτης.
10. Την ίδια εποχή ο εβραϊκός πληθυσμός στις ισλαμικές χώρες αναγκάστηκε να φύγει κυνηγημένος
από βία κι πογκρόμ.
11. Το 1948, αραβικός πληθυσμός 630.000 εγκατέλειψαν το Ισραήλ ενώ την ίδια εποχή 1.000.000
Εβραίοι αναγκάστηκαν να φύγουν από τις ισλαμικές χώρες που ζούσαν.
12. Παρά τις τεράστιες εκτάσεις που διαθέτουν οι αραβικές χώρες, οι άραβες πρόσφυγες από το
Ισραήλ εμποδίστηκαν να εγκατασταθούν κανονικά και να ενταχθούν στις χώρες των «αδελφών»
Τους, που είχαν καταφύγει. Από 100.000.000 πρόσφυγες που δημιούργησε συνολικά ο 2ος
Παγκόσμιος πόλεμος, αυτοί είναι η μόνη εθνική ομάδα που παρέμειναν «πρόσφυγες» ανάμεσα
στους ομόθρησκούς τους. Αντίθετα, οι περισσότεροι Εβραίοι πρόσφυγες εγκαταστάθηκαν στο
Ισραήλ, σε μια έκταση όχι μεγαλύτερη από τη Νέα Υερσέη.
13. Κατά τη διάρκεια της Ιορδανικής κατοχής, οι ιεροί τόποι των Εβραίων βανδαλίζονταν και η
πρόσβασή τους σ’ αυτούς εμποδιζόταν. Κάτω από την Ισραηλινή κυριαρχία όλες οι θρησκείες
έχουν ελεύθερη πρόσβαση στους ιερούς τόπους τους.
14. Ο Οργανισμός Ηνωμένων Εθνών σιώπησε όταν οι Ιορδανοί κατέστρεψαν 58 Συναγωγές στην
Ανατολική Ιερουσαλήμ. Έμεινε σιωπηλός κι όταν βεβήλωσαν το εβραϊκό νεκροταφείο στο Όρος
των Ελαιών και κράτησε την ίδια στάση όταν η Ιορδανία επέβαλε μονόπλευρους νόμους, που
εμπόδιζαν τους Εβραίους να επισκεφθούν την περιοχή του Ναού και το Δυτικό Τείχος.
15. Υπάρχουν 22 αραβικά κράτη (δεν αναφέρεται σ’ αυτά η Παλαιστίνη) και μόνο ένα εβραϊκό. Οι
Άραβες έκαναν 5 επιθετικούς πολέμους ενάντια στο Ισραήλ και νικήθηκαν σε όλους απ’ αυτό το
μικρό έθνος.
16. Οι οργανώσεις της Φατάχ και της Χαμάς επιδιώκουν απροκάλυπτα την πλήρη εξάλειψη του
Ισραήλ. Το Ισραήλ τους παραχώρησε ένα μεγάλο κομμάτι της Δυτικής Όχθης κι όλη τη Γάζα, και
τους εξόπλισε επί πλέον.
17. Οι 97 από τις 175 αποφάσεις του Συμβουλίου Ασφαλείας των Ηνωμένων Εθνών που έχουν
ληφθεί από το 1990, ήταν ενάντια στο Ισραήλ εξαναγκάζοντάς το να μην μπορεί να αντιδράσει.
Επίσης από τις 690 αποφάσεις του Συμβουλίου των Εθνών, οι 429 είναι εναντίον του Ισραήλ.

Ζούμε σε κρίσιμους καιρούς. Πρέπει ν’ αναρωτηθούμε τι κάνουμε και ποια θα είναι η απολογία μας,
αν παραβλέψουμε, ότι και η δική μας θέση μπορεί να συμβάλει στο να υπάρξει κάποια διαφορά.

Dr. Ray Gannon

To Πρακτορείο Ειδήσεων Reuters παραδέχτηκε ότι διέπραξε τεσσάρων ειδών εξαπάτηση σχετικά με ειδήσεις για το Ισραήλ.

(Από τον πόλεμο του Λιβάνου το 2006)

Η πρόσφατη ανακάλυψη ότι το Πρακτορείο Ειδήσεων Reuters δημοσίευσε μια φωτογραφία βομβαρδισμού της Βηρυτού σαν αυθεντική, ενώ την είχαν ψηφιακά (μέσω κομπιούτερ) αλλοιώσει, έστρεψε την προσοχή στο σημαντικό θέμα της προκατάληψης και μεροληψίας στα Μέσα Ενημέρωσης. Όμως στην αναστάτωση που προκάλεσε η συγκεκριμένη αυτή φωτογραφία, αγνοήθηκε ένα ακόμη πιο συνταραχτικό γεγονός: Ότι μέσα στην τελευταία εβδομάδα αποκαλύφθηκε, πως το Πρακτορείο Reuters είχε διαπράξει μια απίστευτη ποικιλία δημοσιογραφικής εξαπάτησης ως προς την φωτογραφική κάλυψη του πολέμου στον Λίβανο:
1. Δημοσίευση φωτογραφιών που τις είχαν αλλοιώσει ψηφιακά.
2. Φωτογραφίες σκηνοθετημένες από την Χετζμπολάχ, που τις παρουσίαζαν σαν αυθεντικά
στιγμιότυπα.
3. Σειρές φωτογραφιών που τις σκηνοθετούσαν οι ίδιοι οι φωτογράφοι (κυρίως από κινούμενα
αντικείμενα) και τις παρουσίαζαν σαν να είχαν συμβεί πραγματικά.
4. Παραπλανητικούς τίτλους σε πραγματικές φωτογραφίες που είχαν παρθεί σε διαφορετικό
χρόνο ή τόπο.
Τις φωτογραφίες αυτές μπορείτε να τις δείτε στο

http://www.youtube.com/watch?v=Wm6fA-Yfb1I

Αποτελέσματα της ισραηλινής πολιτικής "γη για ειρήνη".

Οι πολιτικοί στο Ισραήλ, επειδή οι περισσότεροι δεν έχουν καμιά ιδιαίτερη πίστη στο Θεό των Πατέρων τους, δεν καταλαβαίνουν δυστυχώς ότι η γη Ισραήλ στην πραγματικότητα είναι γη του Θεού, και ότι ο Θεός έχει την τελευταία λέξη πάνω σ’ αυτό. Ένα πολύ δυνατό παράδειγμα έχουμε από τον πόλεμο των έξι ημερών, το 1967:
Όταν η Συρία και η Αίγυπτος επιτέθηκαν ταυτόχρονα στο Ισραήλ από Βορρά και από Νότο, η τότε κυβέρνηση του Ισραήλ υπό τον Levi Eshkol στράφηκε στον βασιλιά της Ιορδανίας με την παράκληση να μην αναμιχθεί και η Ιορδανία στον πόλεμο. (Αν συνέβαινε κι αυτό, το μικροσκοπικό και νεοσύστατο Ισραήλ θα αντιμετώπιζε επίθεση κατά μήκος όλων των ορίων του από ασύγκριτα ισχυρότερούς του σε αριθμό και οπλισμό στρατούς.) Σαν αντάλλαγμα, πρότεινε στο βασιλιά της Ιορδανίας να του αναγνωρίσει επίσημα την προσάρτηση της Ιουδαίας και της Σαμάρειας, που βρίσκονταν προσωρινά κάτω από Ιορδανική διοίκηση. Όμως η Ιορδανία αρνήθηκε την πρόταση του Ισραήλ και μπήκε κι αυτή στον πόλεμο εναντίον του. Το αποτέλεσμα ήταν εκείνη η εκπληκτική και απροσδόκητη για τον κόσμο νίκη του Ισραήλ μέσα σε έξι μέρες. Και μάλιστα το Ισραήλ κατέλαβε επιπλέον, χωρίς να το έχει καθόλου σχεδιάσει, ούτε καν αρχικά φανταστεί, τα εδάφη που πρότεινε να παραχωρήσει στην Ιορδανία, δηλαδή την Ιουδαία, τη Σαμάρεια και την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ!
Δεν ήταν λοιπόν στο σχεδιασμό και στη θέληση του Ισραήλ η κατάκτηση της Ιουδαίας, της Σαμάρειας και της Ιερουσαλήμ, αλλά ήταν στη θέληση και στο ενδιαφέρον του Θεού, να επανέλθουν αυτά τα εδάφη στα χέρια των Εβραίων. Μόνο έτσι θα μπορούσαν να εκπληρωθούν οι υποσχέσεις του Θεού για το λαό Του και οι προφητείες που αφορούν στα σχέδιά Του. Με ανάλογο τρόπο θα ενεργεί ο Θεός, μέσα στις δικές Του χρονικές προδιαγραφές, ανεξάρτητα από το τι οι κυβερνήσεις του Ισραήλ και των άλλων εθνών θα σχεδιάζουν και θ’ αποφασίζουν. .

Από το 1993, όπου μετά τη συμφωνία του Όσλο καθιερώθηκε η πολιτική της «γης για την ειρήνη», με την οποία το Ισραήλ αναλάμβανε την υποχρέωση να παραχωρήσει από τα εδάφη του στους Παλαιστίνιους για να έχει «ειρήνη» μαζί τους, κανένας πολιτικός στο Ισραήλ δεν κατάφερε ως τώρα να πραγματοποιήσει αυτή τη συμφωνία, που έρχεται σε πλήρη αντίθεση με τις προδιαγραφές και το λόγο του Θεού.
Ο Itzhak Rabin, που υπέγραψε πρώτος τη συμφωνία στο Όσλο, δολοφονήθηκε.
Ο διάδοχός του Benjamin Netanjahu, που ήταν αρχικά αποφασισμένος να μην κάνει καμιά παραχώρηση αλλά τελικά υπέκυψε στις πιέσεις των Ηνωμένων Πολιτειών, αναγκάστηκε να παραιτηθεί έπειτα από ένα οικονομικό σκάνδαλο που προκάλεσε η σύζυγός του.
Ο επόμενος πρωθυπουργός Ehud Barak υποσχέθηκε να παραχωρήσει το 95% της περιοχής τους στον Ιορδάνη και τη Γάζα, κι ακόμη διέταξε την άμεση αποχώρηση των Ισραηλινών στρατευμάτων που φρουρούσαν στο Νότιο Λίβανο, με αποτέλεσμα την ελεύθερη εγκατάσταση των δυνάμεων της Hisbollah εκεί, με όλα όσα επακολούθησαν αργότερα. Οι ενέργειές του προκάλεσαν δυσαρέσκεια στο λαό και δεν μπόρεσε να επανεκλεγεί, για να πραγματοποιήσει τα όσα υποσχέθηκε.

Διάδοχος του Barak στο αξίωμα του Πρωθυπουργού ήταν ο Ariel Sharon, που σύμφωνα με τη σημασία του ονόματός του (Ariel = Λιοντάρι του Θεού), θα έπρεπε να υπερασπιστεί με κάθε τρόπο την κατοχή των εδαφών της γης που ο Θεός τούς κληροδότησε. Ωστόσο αυτός, που είχε παλιά διακριθεί σαν ένας από τους πιο γενναίους πολεμιστές και είχε ζήσει το θαύμα του πολέμου των έξι ημερών, ενέδωσε στην πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ο.Η.Ε και συμφώνησε να παραδώσει τη λωρίδα της Γάζας στους Παλαιστίνιους, εξαναγκάζοντας όλους τους Εβραίους που ζούσαν εκεί ήδη από δεκαετίες και την είχαν μετατρέψει σε παράδεισο παραγωγής κι εξαγωγής φρούτων και λουλουδιών, να απομακρυνθούν. Στις 4 Ιανουαρίου 2006 υποσχέθηκε γραπτώς, ότι αν το κόμμα του κέρδιζε στις επόμενες εκλογές που θα γίνονταν το Μάρτιο, θα παρέδιδε στους Παλαιστίνιους μέχρι και 92% από το έδαφος της Ιουδαίας και της Σαμάρειας για χάρη της ειρήνης. Μόλις το έγραψε αυτό, μετά από μιάμιση ώρα, έπαθε το εγκεφαλικό που τον έριξε σε κώμα. Έτσι ο Θεός τον απομάκρυνε κι αυτόν από την πολιτική σκηνή.
Ο Ehud Olmer που τον διαδέχτηκε, υπέκυψε ακόμη περισσότερο στην πίεση των Ηνωμένων Πολιτειών και του Ο.Η.Ε να δώσει γη «για την ειρήνη» και όχι μόνο έδωσε στους Παλαιστίνιους την περιοχή της Γάζας, με όλες τις τραγικές για το λαό του συνέπειες, αλλά υποσχέθηκε να παραχωρήσει το 98,1% από τη γη και ακόμη και την παλιά πόλη της Ιερουσαλήμ! Δεν πρόλαβε αυτό να γνωστοποιηθεί και βγήκε στην επιφάνεια το οικονομικό σκάνδαλο που τον ανάγκασε να παραιτηθεί τελικά, και μένει μόνο προσωρινά σ’ αυτή τη θέση ως τις εκλογές που είναι να γίνουν το Φεβρουάριο.

Ludwig Schneider


Όλοι οι Ισραηλινοί που είχαν ηγετικές θέσεις και συντελέσανε στην παράδοση της Γάζας, όλοι πλήρωσαν ο καθένας με κάποιο τρόπο, το τίμημα της κρίσης του Θεού. Με πρώτο τον Ariel Sharon, που χτυπήθηκε άμεσα από εγκεφαλικό, μια ολόκληρη λίστα από πολιτικούς και αξιωματούχους, με πιο γνωστούς τους Omri Sharon, Ehud Olmer, Avraam Hirchson, Haim Ramon, Dan Halutz, Uri Bar-Lev, Moshe Karadi και άλλους, όλοι αναγκάστηκαν ν’ αποχωρήσουν από τα αξιώματά τους κάτω από ταπεινωτικές συνθήκες.
Ο αρχηγός του στρατού Dan Halutz, καμάρωνε για τον προγραμματισμό και την ακρίβεια, με την οποία πραγματοποιήθηκε από το στρατό η εκκένωση της Γάζας. Μόλις ένα χρόνο αργότερα, στον πόλεμο του Λιβάνου, το χαρακτηριστικό του ήταν η έλλειψη προγραμματισμού και ακρίβειας στην ηγεσία του στρατού, πράγμα που προκάλεσε και την πτώση του. Ο αρχηγός της αστυνομίας Uri Bar-Lev, που ήταν κι αυτός από τους σημαντικότερους παράγοντες της εκκένωσης της περιοχής της Γάζας, όχι μόνο αποστρατεύτηκε, αλλά αναγκάστηκε να γκρεμίσει ο ίδιος το σπίτι του, εξαιτίας διάβρωσης του εδάφους, όπως ακριβώς γκρέμιζαν τα σπίτια των συμπατριωτών του, που τους εξανάγκαζε να φύγουν από τη Γάζα.


Gabriel Goldberg

Εκκλησία και Ισραήλ: Απάντηση στο άρθρο "Χριστιανικός Σιωνισμός" του κ. John Hubers

Αγαπητέ κ. Αρχισυντάκτη του "Αστέρα της Ανατολής",

Διάβασα με ενδιαφέρον τα άρθρα σας σχετικά με το Ισραήλ στο αφιέρωμα, "Ο λαός του Θεού", στον "Αστέρα". Ειλικρινά, περίμενα να βρω κάτι καινούργιο, κάτι που θα άλλαζε τη συνηθισμένη έμμεσα ή άμεσα ''αντιεβραϊκή'' σημερινή νοοτροπία του μέσου Έλληνα, αλλά δυστυχώς δεν μπόρεσα να δω.
Δυστυχώς η κοινή γνώμη, ακόμη και των πιο καλοπροαίρετων συμπατριωτών μας αναγκαστικά σχηματίζεται από τις πληροφορίες που μεταφέρουν τα ΜΜΕ, ιδιαίτερα η τηλεόραση, που είναι σχεδόν όλα προκατειλημμένα κατά του Ισραήλ, και μεταφέρουν συχνότατα αρνητικά γι' αυτό το κράτος τις ειδήσεις, πολλές φορές μάλιστα συνειδητά διαστρεβλωμένες.
Αλλά και θεολογικά έχω διαφορετική γνώμη από τους αρθρογράφους, έτσι όπως παρουσιάζουν το Ισραήλ στο σχέδιο του Θεού, από όσο τουλάχιστον εγώ καταλαβαίνω ότι αναφέρεται μέσα στη Βίβλο, χωρίς να υποστηρίζω ότι έχω το αλάθητο ή ότι έχω την «πλήρη αποκάλυψη της αλήθειας» σε ένα θέμα τόσο αμφιλεγόμενο.
Επειδή δεν μπορώ μέσα στα πλαίσια μιας επιστολής να αναφέρω λεπτομερώς κάθε μου αντίρρηση, θα περιοριστώ στο βασικό άρθρο, "Χριστιανικός Σιωνισμός" του κ. John Hubers, που με μεγάλη μου λύπη είδα ότι υιοθετήθηκε ως επίσημη θέση της Γενικής Συνόδου της Αναμορφωμένης Εκκλησίας στην Αμερική.

Ο κ. Hubers επιχειρεί μια "βαθυστόχαστη" ανάλυση και κριτική της θεωρίας των Οικονομιών ειδικά του John Nelson Darby, για να προωθήσει τη δογματική παραδοσιακή θέση των Αναμορφωμένων Εκκλησιών περί της Εσχατολογίας και έτσι, οχυρωνόμενος πίσω από μια ισχυρή δογματική θέση χαρακωμάτων, που υποστηρίζεται από την Εκκλησία του, να παρουσιάσει ως "νεοτερισμό" αυτήν τη θεωρία, να την απορρίψει, και να μειώσει στη συνείδηση των αναγνωστών του τη θέση του Ισραήλ στο σχέδιο του Θεού, όπως απλά, χωρίς ακροβατικές ερμηνευτικές θεωρίες και χρωματιστούς δογματικούς φακούς, διαβάζουμε μέσα στη Βίβλο.
Φυσικά, ελεύθερος είναι καθένας να πρεσβεύει τη θεωρία που θεωρεί σωστή, πολλώ μάλλον αν υποστηρίζεται δογματικά από την Εκκλησία του· δεν είναι όμως σωστό ούτε τίμιο εξαιτίας της δογματικής του τοποθέτησης να απορρίπτει ή να παραβλέπει ή να παρερμηνεύει την απλή κατά γράμμα διδασκαλία της Γραφής, που είναι ηλίου φαεινότερη. Συγχωρήστε τον επιθετικό τόνο μου και μη νομίζετε ότι μιλάω με υπεροψία ούτε με περιφρόνηση γι' αυτούς που διαφωνούν μαζί μου.

Θέλω να αποφύγω να αντιμετωπίσω το δίλημμα τού να επιλέξω μεταξύ "της θεολογίας των Οικονομιών" ή "της αχιλιετούς θεολογίας". Δε μου αρέσει να με τοποθετούν κάτω από ταμπέλες. Θα προσπαθήσω μόνο να αναφέρω εδάφια της Γραφής, τα οποία κανείς πιστός που πιστεύει στη Θεοπνευστία της Βίβλου δε θα μπορούσε να παραβλέψει.
Είναι ή όχι πραγματικότητα ότι ο Θεός υποσχέθηκε στον Αβραάμ και στους απογόνους του μία γη, που βιβλικά ονομάζεται "γη της επαγγελίας" ή "γη του Ισραήλ"; Η λέξη "Παλαιστίνη", δεν υπάρχει στην Αγ. Γραφή. Τη χρησιμοποίησαν για πρώτη φορά οι Ρωμαίοι, όταν νίκησαν τους Εβραίους στην επανάσταση του Μπαρ-Κοχεβά το 132 μ.Χ., και θέλησαν να εξαλείψουν ακόμη και το όνομα "Ισραήλ" από προσώπου γης. Προέρχεται από τη λέξη "Φιλιστία", από τους Φιλισταίους δηλαδή, τους ορκισμένους εχθρούς των Εβραίων. Δυστυχώς αυτό το όνομα παρέμεινε έκτοτε στη βιβλιογραφία και έτσι γίνεται συχνά σύγχυση εννοιών, και αντί για "γη του Ισραήλ", ισότιμα χρησιμοποιείται η λέξη "Παλαιστίνη", ακόμη και σε θεολογικά βιβλία.
Ο Θεός λοιπόν αναφέρει ξεκάθαρα στον Αβραάμ τα όρια της γης που είχε σκοπό να δώσει στο λαό που θα προερχόταν από αυτόν. Αυτό είναι ΧΑΡΗ, απόφαση του κυρίαρχου Θεού, και δεν έχει σχέση με το πόσο θα παρέμενε πιστός ο λαός Ισραήλ στο κάλεσμά του. Βεβαίως υπάρχει η προειδοποίηση ότι αν δεν υπάκουαν στο Νόμο του Θεού θα έχαναν την ιδιοκτησία της γης τους, αλλά αυτό θα ήταν προσωρινό, όπως προσωρινή θα παρέμενε και η απιστία του λαού Ισραήλ.

Ας δούμε λοιπόν εδάφια:
"14 Και είπε ο Κύριος στον Άβραμ, αφού διαχωρίστηκε ο Λωτ από αυτόν: Σήκωσε τώρα τα μάτια σου ψηλά και δες από τον τόπο όπου είσαι, προς τα βορινά και μεσημβρινά, κι ανατολικά και δυτικά. 15 Επειδή ολόκληρη τη γη την οποία βλέπεις, σ’ εσένα θα τη δώσω, και στο σπέρμα σου, παντοτινά". (Γέν. 13:14-15).
"17 Και όταν έδυσε ο ήλιος και έγινε πυκνό σκοτάδι, να, ένα καμίνι που κάπνιζε, και μια λαμπάδα φωτιάς η οποία διαπέρασε ανάμεσα σε τούτα τα διχοτομημένα (ζώα). (Εδώ βλέπουμε τη διαθήκη που έκανε ο Θεός με τον Αβραάμ και τους απογόνους του σύμφωνα με τη συνήθεια της εποχής). 18 Εκείνη την ημέρα έκανε ο Κύριος διαθήκη στον Άβραμ, λέγοντας: Στο σπέρμα σου έδωσα αυτήν τη γη από τον ποταμό της Αιγύπτου μέχρι τον ποταμό τον μεγάλο τον ποταμό Ευφράτη 19 τους Κεναίους και τους Κενεζαίους, και τους Κεδμωναίους, 20 και τους Χετταίους, και τους Φερεζαίους και τους Ραφαείμ, 21 και τους Αμορραίους, και τους Χαναναίους και τους Γεργεσαίους, και τους Ιεβουσαίους". (Γέν. 15:17-20).
Υπάρχουν πολλά άλλα εδάφια αλλά αρκούμαι σε αυτά τα δύο. Και ερωτώ: Αν πιστεύουμε πράγματι στη Βίβλο και δεν θεωρούμε πως ο Θεός αλλάζει γνώμη, ισχύουν ή δεν ισχύουν αυτές οι υποσχέσεις Του παντοτινά;

Κάποιος θα αντιτείνει: Ναι, αλλά ο Θεός είπε στους Εβραίους: "25 Αν, αφού γεννήσεις γιους, και γιους των γιων και πολυχρονίσετε επάνω στη γη διαφθαρείτε και κάνετε είδωλα εικόνα κάποιου και πράξετε πονηρά μπροστά στον Κύριο τον Θεό σου, ώστε να τον παροργίσετε, 26 επικαλούμαι σήμερα μάρτυρες εναντίον σου τον ουρανό και τη γη ότι εξάπαντος θα απολεσθείτε από τη γη προς την οποία διαβαίνετε τον Ιορδάνη, για να την κυριεύσετε, δεν θα πολυχρονίσετε σ’ αυτή αλλά θα αφανιστείτε ολοκληρωτικά. 27 Και ο Κύριος θα σας διασκορπίσει ανάμεσα στους λαούς και θα μείνετε λίγοι σε αριθμό ανάμεσα στα έθνη στα οποία σας φέρνει ο Κύριος" (Δευτ. 4:25-27).

Ας προσέξουμε όμως τι προσθέτει ο Θεός αμέσως παρακάτω: "29 Και από κει θα εκζητήσετε τον Κύριο τον Θεό σας και θα τον βρείτε όταν τον ζητήσετε με ολόκληρη την καρδιά σας και με ολόκληρη την ψυχή σας. 30 Όταν βρεθείς σε θλίψη και σε βρουν όλα αυτά στις έσχατες ημέρες, τότε θα επιστρέψεις στον Κύριο τον Θεό σου και θα ακούσεις τη φωνή του. 31 Επειδή ο Κύριος ο Θεός σου είναι Θεός οικτίρμων, δεν θα σε εγκαταλείψει ούτε θα σε εξολοθρεύσει ούτε θα λησμονήσει τη διαθήκη των πατέρων σου που ορκίστηκε σ’ αυτούς". (Δευτ. 4:29-31).
Απλό ερώτημα: Τα πιστεύουμε αυτά, υποτίθεται ως βιβλικοί πιστοί, ή όχι; Ας αφήσουμε κατά μέρος τις «Οικονομίες» που είναι θέμα δογματικής τοποθέτησης. Αυτά τα απλά λόγια του Θεού πιστεύουμε ότι ισχύουν και σήμερα ή όχι; Γιατί αν τα πιστεύουμε, θα πρέπει διαφορετικά να ερμηνεύουμε τα πράγματα, με άλλα μάτια να βλέπουμε τη διαμάχη για τη γη του Ισραήλ, και ως πιστοί να έχουμε "νουν Χριστού", ώστε να ερμηνεύουμε τα σημεία των καιρών με εσχατολογική προοπτική.

Εννοώ, αδελφοί μου, ότι σήμερα παίζονται σημαντικά σημεία στην πνευματική μάχη Θεού-Διαβόλου, για να κερδηθούν ψυχές ή να χαθούν οι ψυχές. Αν ο Θεός του Ισραήλ, που είναι ο δικός μας Θεός, για μας τους Χριστιανούς, δεν έχει τη δύναμη να κρατήσει την υπόσχεσή του και να δώσει αυτήν τη γη στους Εβραίους, που τόσο επίσημα υποσχέθηκε, πώς μπορούμε να είμαστε βέβαιοι πως θα κρατήσει τις υποσχέσεις του περί σωτηρίας των ψυχών μας, περί Παραδείσου και Κόλασης, περί αιώνιας ζωής κλπ; Όταν κάτι που υποσχέθηκε, γι’ αυτόν τον αιώνα, ορατό και υλικό, δεν το πραγματοποιεί ως υπόσχεση, πώς μπορούμε να πιστέψουμε ότι θα πραγματοποιήσει τα αόρατα, μελλοντικά και εσχατολογικά, εκείνα του "μέλλοντος αιώνος", που ούτε τα αγγίζουμε ούτε τα βλέπουμε;
Μπορεί να υπάρξει θέση για τη δημιουργία άλλου κράτους στη βιβλική θέση της γης του Ισραήλ; Απ' όσο φαίνεται στη Βίβλο, όχι. Και αν προσωρινά υπάρξει κάτι, δεν πρόκειται να παραμείνει, γιατί δεν είναι αυτό το τελικό σχέδιο του Θεού. Η γη του Ισραήλ είναι η μόνη γη στην Οικουμένη που υποσχέθηκε επίσημα ο Θεός σε ένα λαό, τον εβραϊκό, και περιέγραψε μάλιστα με ακρίβεια τα όριά της. Θα ρωτήσει κανείς: Και τι θα γίνει με τους Παλαιστίνιους, πρέπει να γίνει εθνοκάθαρση; Πρέπει να τους διώξουν ή να τους εξολοθρέψουν οι Εβραίοι; Όχι. Μπορούν να παραμένουν ως πολίτες αυτού του κράτους, χωρίς όμως να απαιτούν να δημιουργήσουν άλλη κρατική οντότητα, και μάλιστα μουσουλμανικό κράτος.

Στον Ιεζεκιήλ, στο προφητικό μέρος όπου αναφέρονται πάλι τα σύνορα του λαού Ισραήλ των τελευταίων ημερών, ο Θεός αναφέρει για τους ξένους, τους μη Ισραηλίτες, που θα κατοικούν τη γη τα εξής:
"13 ΕΤΣΙ λέει ο Κύριος ο Θεός: Αυτά θα είναι τα όρια, με τα οποία θα κληρονομήσετε τη γη σύμφωνα με τις 12 φυλές του Ισραήλ. Ο Ιωσήφ θα έχει 2 μερίδες. 14 Κι εσείς θα την κληρονομήσετε, ο καθένας όπως ο αδελφός του, για την οποία ύψωσα το χέρι μου ότι θα τη δώσω στους πατέρες σας, και αυτή η γη θα κληρωθεί σ’ εσάς για κληρονομιά. 15 Και τούτο θα είναι το όριο της γης προς το βόρειο πλάγιο, από τη μεγάλη θάλασσα, προς τον δρόμο της Εθλών, όπως κάποιος πηγαίνει προς τη Σεδάδ, 16 την Αιμάθ, τη Βηρωθά, τη Σιβραΐμ, που είναι ανάμεσα στο όριο της Δαμασκού και στο όριο της Αιμάθ, Ασάρ-αττιχών, που είναι κοντά στα όρια της Αυράν. 17 Και το όριο από τη θάλασσα θα είναι η Ασάρ-ενάν το όριο της Δαμασκού, και το βόρειο, που είναι προς βορράν, και το όριο της Αιμάθ. Και τούτο είναι το βόρειο πλευρό. 18 Και θα μετρήσετε το ανατολικό πλευρό, από την Αυράν και από τη Δαμασκό και από τη Γαλαάδ και από τη γη του Ισραήλ προς τον Ιορδάνη, από το όριο που είναι προς την ανατολική θάλασσα. Κι αυτό είναι η ανατολική πλευρά. 19 Και η μεσημβρινή πλευρά προς τον νότο από τη Θαμάρ μέχρι τα νερά της Μεριβά Κάδης, προς την έκταση του χειμάρρου, μέχρι, τη μεγάλη θάλασσα. Και τούτο είναι η νότια πλευρά προς το μεσημβρινό 20 και η δυτική πλευρά θα είναι η μεγάλη θάλασσα από το όριο, μέχρις ότου έρθει κάποιος απέναντι, από την Αιμάθ. Αυτό είναι, η δυτική πλευρά. 21 Έτσι θα διαιρέσετε αυτή τη γη ανάμεσά σας σύμφωνα με τις φυλές του Ισραήλ.
22 Και θα την κληρώσετε στον εαυτό σας για κληρονομιά, μαζί με τους ξένους, που παροικούν ανάμεσά σας, όσοι γεννήσουν γιους ανάμεσά σας, και θα είναι σε σας ως αυτόχθονες ανάμεσα στους γιους Ισραήλ, και θα έχουν μαζί σας κληρονομιά ανάμεσα στις φυλές του Ισραήλ. 23 Και σε όποια φυλή παροικεί ο ξένος, εκεί θα του δώσετε την κληρονομιά του, λέει ο Κύριος ο Θεός". (Ιεζεκιήλ 47:13-23).

Βλέπουμε, λοιπόν, ότι ο Θεός του Ισραήλ, δεν είναι Θεός σκληρός, αιμοχαρής και ρατσιστής, που επιθυμεί την εξολόθρευση όσων δεν ανήκουν φυλετικά στο λαό Του.
Άρα, αυτοί που ονομάζονται σήμερα Άραβες Παλαιστίνιοι, θα μπορούν να κατοικούν χωρίς καταπίεση στο κράτος του Ισραήλ. Αλλά θα πει κανείς ότι δε συμβαίνει έτσι τώρα. Δυστυχώς ελάχιστοι είναι ενήμεροι του μίσους που ενσπείρει η κρατική αρχή των Παλαιστινίων στα παιδάκια των Παλαιστινίων, πώς αποκαλούν τους Εβραίους Ναζί, πώς πιστεύουν στα ψεύδη του βιβλίου "Τα πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών", που γενικά οι Άραβες διαδίδουν ασύστολα. Ντύνουν τα μωρά "Μάρτυρες του Αλλάχ", περιζωσμένα με βόμβες ψεύτικες, για να τα προετοιμάσουν όταν μεγαλώσουν να γίνουν καμικάζι για τη δόξα του Αλλάχ. Όσους περισσότερους Εβραίους σκοτώσουν τόσο το καλύτερο. Θα πάνε αμέσως στον Παράδεισο μόλις σκοτωθούν. Οι Παλαιστίνιες μανάδες είναι έτοιμες να θυσιάσουν τα παιδιά τους στέλνοντάς τα με μίσος και θρησκευτικό φανατισμό να σκοτώσουν Εβραίους, ενώ οι Εβραίες μανάδες θέλουν να προστατέψουν τα παιδιά τους από φόνους και σκοτωμούς.
Πολλοί δεν καταλαβαίνουν ότι υπάρχει βαθύ μίσος και φθόνος των Αράβων κατά των Εβραίων, που διατηρείται από την εποχή του Ισμαήλ και του Ισαάκ. Δεν μπορούν να παραδεχτούν με τίποτε πως νικήθηκαν σε τόσους πολέμους από τους Εβραίους που ήταν πάντα αριθμητικά λιγότεροι. Πώς είναι δυνατόν 5 εκατομμύρια Εβραίοι να αντιστέκονται σε 200 εκατομμύρια Άραβες, αν ο Θεός δεν προστάτευε αυτό το κράτος; Πόσο τυφλοί είναι οι Χριστιανοί που δε βλέπουν ότι ποτέ δε θα μπορούσε να δημιουργηθεί τέτοιο κράτος αν δεν ήταν έτσι το σχέδιο του Θεού! Ιδού τι λέει στον Ησαϊα:
"8 Ποιος άκουσε ένα τέτοιο πράγμα; Ποιος είδε τέτοια; Θα γεννούσε η γη μέσα σε μια ημέρα; Ή ένα έθνος θα γεννιόταν μονομιάς; Αλλά η Σιών μόλις κοιλοπόνεσε γέννησε τα παιδιά της. 9 Εγώ, που φέρνω στη γέννα, δεν θα έκανα να γεννήσει; λέει ο Κύριος. Εγώ, που κάνω να γεννούν, θα έκλεινα τη μήτρα; λέει ο Θεός σου. 10 Να ευφρανθείτε μαζί με την Ιερουσαλήμ και να αγάλλεστε μαζί της όλοι όσοι την αγαπάτε. Να χαρείτε χαρά μαζί της όλοι όσοι πενθείτε γι’ αυτή". (Ησαϊας 66:8-10).

Αλλά είναι το σημερινό κράτος του Ισραήλ, το τελικό κράτος του Θεού; Οπωσδήποτε όχι. Είναι όμως η αρχή. Είναι το ξεκίνημα, ωσότου όπως λέει ο Παύλος, "όλος ο Ισραήλ θα σωθεί". (Ρωμ. 11:26).
Τώρα ο Ισραήλ βρίσκεται στη φάση όπου δημιουργείται ένα στράτευμα με σάρκα και οστά, χωρίς πνεύμα. (Ιεζεκιήλ 37:8). Θα έρθει η στιγμή που το Πνεύμα θα μπει μέσα τους. (Ιεζ. 37:10).
Και ας μη νομίζουμε ότι οι Εβραίοι είναι τόσο αρνητικοί στο ευαγγέλιο. Σήμερα στον κόσμο υπάρχουν περισσότεροι πιστοί Εβραίοι, αναγεννημένοι, που δέχονται ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας απ' ό,τι Έλληνες. Μόνο στην Αμερική οι λεγόμενοι Μεσσιανικοί Ιουδαίοι είναι περισσότεροι από 160.000. Σε όλο τον κόσμο οι Μεσσιανικοί Ιουδαίοι υπολογίζονται σε 350.000. Αν μπει κανείς στον Διαδίκτυο θα δει εκατοντάδες ιστοσελίδες Μεσσιανικών Ιουδαίων που ούτε στα τολμηρότερα όνειρά μας δεν περιμένουμε να δούμε να υπάρχουν στον ελληνικό χώρο. Ακόμη και στο Ισραήλ οι Μεσσιανικοί Εβραίοι ενώ το 1948 ήταν μόνο 6 πιστοί, σήμερα υπολογίζονται από 6 με 10 χιλιάδες.

Βλέπουμε μπροστά στα μάτια μας να υλοποιείται η προφητεία του Παύλου:
"29 Γιατί είναι αμεταμέλητα τα χαρίσματα και η κλήση του Θεού. (Αναφέρεται στους Εβραίους). 30 Γιατί, όπως ακριβώς εσείς (εθνικοί) κάποτε απειθήσατε στο Θεό, τώρα όμως ελεηθήκατε με την απείθεια τούτων (των Ιουδαίων), 31 έτσι και αυτοί (oι Ιουδαίοι) τώρα απείθησαν στο έλεος που έγινε σ’ εσάς, ώστε κι αυτοί να ελεηθούν. 32 Γιατί ο Θεός συνέκλεισε όλους σε απείθεια, για να τους ελεήσει όλους.
33 Ω βάθος πλούτου και σοφίας και γνώσης Θεού! Πόσο ανεξερεύνητες είναι οι κρίσεις του και ανεξιχνίαστες οι οδοί του!" (Ρωμ. 11:29-33).

Όσον αφορά τους Χριστιανούς Παλαιστίνιους έχω να πω τα εξής: Όσο γρηγορότερα καταλάβουν την αλήθεια περί της γης του Ισραήλ, ότι αυτή η περιοχή θα παραμείνει πάντα ως κράτος στους Εβραίους, τόσο το καλύτερο γι’ αυτούς. Θα παραμείνουν στη γη τους και δεν έχουν τίποτε να φοβηθούν. Αν ευλογήσουν τους Εβραίους, ο Θεός θα τους ευλογήσει. Μάλλον τους μισούν οι Μουσουλμάνοι ομοεθνείς τους, γιατί τους θεωρούν περισσότερο διαλλακτικούς προς τους Εβραίους. Οι Χριστιανοί Παλαιστίνιοι και γενικά οι Χριστιανοί Άραβες είναι δυστυχώς πολύ λίγοι, ανήκουν ως επί το πλείστον σε δόγματα που είναι νεκρές παραδοσιακές εκκλησίες, είναι Ορθόδοξοι, Ιακωβίτες, Μαρωνίτες, που είναι Ρωμαιοκαθολικοί, κά. Έχουν ως θρησκεία το Χριστιανισμό, αλλά δεν υπάρχει ζωντανή πίστη μεταξύ τους, όπως δυστυχώς και στην πατρίδα μας. Δεν περιμένουμε λοιπόν από τέτοιους ανθρώπους να έχουν πνευματική διάκριση. Συνήθως επηρεάζονται από το γενικότερο κλίμα των ομοεθνών τους, και η αντιπάθεια και το μίσος κατά των Εβραίων είναι κατά τι λιγότερο από αυτό των ομοεθνών τους Μουσουλμάνων. Υπάρχουν όμως και λίγοι Άραβες χριστιανοί που έχουν φωτιστεί από το Θεό ως προς αυτήν την κατεύθυνση και αγαπούν με πάθος τους Εβραίους σε αντίθεση από τους ψευτοχριστιανούς ή τους Μουσουλμάνους. Αυτούς ο Θεός τους ευλογεί αληθινά. Έχω γνωρίσει τέτοιους.

Θα αναφέρω τώρα μερικά λόγια του κ. Hubers που θεωρώ ότι είναι τουλάχιστον λανθασμένα. Στη σελ. 242 στην παράγραφο «Η μαρτυρία του Χριστού», αναφέρει: «Πουθενά δεν ακούμε (τον Ιησού) να μιλά για έναν σκοπό του Θεού για τους Ιουδαίους και έναν άλλο σκοπό του Θεού που θα αφορούσε μια σε μεγάλο μέρος εθνική εκκλησία». Και όμως ο Ιησούς στην αρχή της διακονίας του είχε συστήσει στους μαθητές του: «Σε οδό εθνών μην πηγαίνετε και σε πόλη Σαμαρειτών μην εισέλθετε. 6 Αλλά πορεύεστε μάλλον προς τα πρόβατα τα χαμένα του οίκου Ισραήλ». (Ματθ. 10:5-6). Εδώ ο Ιησούς αναφέρεται στους εξ Εβραίων Χριστιανούς.
«16 Και άλλα πρόβατα έχω που δεν είναι από την αυλή αυτή. Κι εκείνα πρέπει να φέρω, και τη φωνή μου θα ακούσουν, και θα γίνουν ένα ποίμνιο, ένας ποιμένας». (Ιωάν. 10:16). Εδώ φαίνεται ο Ιησούς να αναφέρεται στους εθνικούς Χριστιανούς.

Ο κ. Hubers μιλά για συμφιλίωση: «Η καρδιά της διακονίας και του σκοπού του Χριστού ήταν η συμφιλίωση». Το ερώτημα είναι πώς επέρχεται αυτή η συμφιλίωση. Πιστεύω ότι η συμφιλίωση επέρχεται στο Χριστό με την ενσωμάτωση των εθνικών στο πολίτευμα, στην πολιτεία του Ισραήλ, όπως αναφέρει ο Παύλος στους εθνικούς:
«11 Γι’ αυτό να θυμάστε ότι κάποτε εσείς οι εθνικοί στη σάρκα – που λέγεστε “ακροβυστία” από αυτούς που λέγονται “περιτομή”, η οποία έγινε με το χέρι στη σάρκα – 12 ότι ήσασταν τον καιρό εκείνο χωρίς Χριστό, αποξενωμένοι από την πολιτεία του Ισραήλ και ξένοι από τις διαθήκες της υπόσχεσης , μην έχοντας ελπίδα και χωρίς Θεό μέσα στον κόσμο. 13 Τώρα όμως ενωμένοι με το Χριστό Ιησού, εσείς που ήσασταν κάποτε μακριά ήρθατε κοντά με το αίμα του Χριστού. 14 Γιατί αυτός είναι η ειρήνη μας, που έκανε και τα δύο μέρη ένα, και που γκρέμισε το μεσότοιχο του φραγμού , αφού κατάργησε με τη σάρκα του την έχθρα 15 που προήλθε από το νόμο των εντολών με δόγματα , για να δημιουργήσει τους δύο μέσα του σε έναν καινούργιο άνθρωπο κάνοντας ειρήνη, 16 και για να συμφιλιώσει με το Θεό και τους δύο μέσα σε ένα σώμα διαμέσου του σταυρού, αφού σκότωσε την έχθρα μέσα του. 17 Και όταν ήρθε, ευαγγελίστηκε ειρήνη σ’ εσάς που είστε μακριά και ειρήνη σ’ αυτούς που είναι κοντά. 18 Γιατί διαμέσου αυτού έχουμε την είσοδο και οι δύο μέσω ενός Πνεύματος προς τον Πατέρα. 19 Άρα, λοιπόν, δεν είστε πια ξένοι και πάροικοι , αλλά είστε συμπολίτες των αγίων και οικείοι του Θεού, 20 που οικοδομηθήκατε πάνω στο θεμέλιο των αποστόλων και των προφητών , όντας ακρογωνιαίος λίθος ο ίδιος ο Χριστός Ιησούς.». (Εφεσίους 2:11-20).

Ο κ. Hubers αναφέρει επίσης κάτι που μάλλον δείχνει άγνοια ή προκατάληψη κατά των Εβραίων, κάτι που βλέπουμε πολύ συχνά στους κοσμικούς, οι οποίοι είναι επηρεασμένοι από τα ΜΜΕ. Λέει: «…είναι αδιανόητο ένα εθνικό κράτος, που προβάλλει θρησκευτική αποκλειστικότητα και έχει φτάσει σήμερα κυριολεκτικά να κτίζει ένα πραγματικό διαχωριστικό τείχος εχθρότητας, να βρίσκεται στο κέντρο του απολυτρωτικού σχεδίου του Θεού». Αυτό δεν ισχύει. Πρώτον, στο Ισραήλ δεν υπάρχει θρησκευτική αποκλειστικότητα. Δεν είναι π.χ. Σαουδική Αραβία, όπου απαγορεύεται η ύπαρξη οποιασδήποτε εκκλησίας, ακόμη και για τους ξένους που ζουν εκεί. Όλα τα δόγματα και όλες οι θρησκείες είναι ελεύθερες στο Ισραήλ. Το ότι προτιμάται και ενισχύεται ο Ιουδαϊσμός είναι αλήθεια, αλλά δεν είναι διαφορετικότερη η κατάσταση από τη χώρα μας όπου οπουδήποτε οι νόμοι ευνοούν την Ορθόδοξη Εκκλησία. Όσον αφορά «το διαχωριστικό τείχος εχθρότητας», αυτό είναι άλλη μια παραποίηση της πραγματικότητας. Για τους Εβραίους δεν είναι τείχος εχθρότητας, αλλά τείχος προστασίας από τρομοκράτες, ώστε να μην μπορούν εύκολα να εισέρχονται στο Ισραήλ και να ανατινάζονται σκορπώντας, φρίκη, θάνατο, αναπηρία σε αθώους πολίτες. Έπειτα, τείχος υπάρχει σε πολύ λίγα μέρη. Βασικά είναι ένας φράκτης με συρματοπλέγματα. Το τείχος βρίσκεται σε λίγα μέρη όπου ελεύθεροι σκοπευτές από ψηλά κτίρια σημάδευαν και σκότωναν αθώους πολίτες. Μετά τη δημιουργία του φράκτη και του τείχους το ποσό των τρομοκρατικών ενεργειών των Παλαιστινίων μειώθηκε κάθετα. Ένα κράτος πρέπει να προστατεύει τους πολίτες του. Θα είχε ο κ. Hubers να προτείνει καλύτερες ιδέες που θα μείωναν τις τρομοκρατικές ενέργειες; Και οι ΗΠΑ, όπου ο κ. Hubers κατοικεί, χρησιμοποιούν φράκτη στα σύνορά τους ανάμεσα στην Αμερική και το Μεξικό, για να εμποδίζουν παράνομους μετανάστες, αλλά κανείς δεν το χαρακτηρίζει «τείχος μίσους».

Σε άλλο σημείο αναφέρει: «Αυτό που αμφισβητούμε είναι η θέση που δίνεται στο Ισραήλ από εκείνους που θέλουν να το βλέπουν ως το κέντρο των απολυτρωτικών σχεδίων του Θεού. Δεν υπάρχει σίγουρα κανένα βιβλικό έρεισμα για κάτι τέτοιο, και σίγουρα όχι στο φως της αποκάλυψης που έχουμε λάβει δια του Κυρίου Ι. Χριστού».
Οπωσδήποτε το κέντρο του απολυτρωτικού σχεδίου του Θεού είναι ο Χριστός και το εξιλαστήριο έργο του. Ας μην ξεχνούμε όμως κάποια πράγματα:
Κατ’ αρχάς, ο ευαγγελιστής Ματθαίος ταυτίζει τον Υιό του Θεού με τον Ισραήλ στα εδ. 2:13-15 του ευαγγελίου του: «13 Όταν λοιπόν αυτοί αναχώρησαν, ιδού, άγγελος ΚΥΡΙΟΥ φάνηκε κατά το όνειρο στον Ιωσήφ, λέγοντας: «Σήκω, παράλαβε το παιδί και τη μητέρα του και φεύγε για την Αίγυπτο• και να είσαι εκεί ωσότου σου πω. Γιατί μέλλει ο Ηρώδης να ζητά το παιδί, για να το σκοτώσει». 14 Εκείνος αφού σηκώθηκε, παράλαβε νύχτα το παιδί και τη μητέρα του και αναχώρησε για την Αίγυπτο. 15 Και ήταν εκεί ως το θάνατο του Ηρώδη – για να εκπληρωθεί αυτό που ειπώθηκε από τον ΚΥΡΙΟ μέσω του προφήτη, όταν έλεγε: Από την Αίγυπτο κάλεσα τον Υιό μου». Αυτό το χωρίο είναι αναφορά από το εδάφιο Ωσηέ 11:1. Εκεί αναφέρεται ξεκάθαρα στο λαό Ισραήλ. Ο λαός Ισραήλ ονομάζεται και στο Έξοδος 4:22, “γιος του Θεού”. Ο Ματθαίος υπαινίσσεται ότι ο Μεσσίας ταυτίζεται με το λαό Ισραήλ σ’ αυτό το εδάφιο.
Νομίζω ότι ο κ. Hubers θα έπρεπε να αναθεωρήσει τη στάση του αν πρόσεχε τα λόγια του Ιησού στη Σαμαρίτιδα: «…η σωτηρία είναι από τους Ιουδαίους». (Ιωάν. 4:22). Ή αν πρόσεχε τα λόγια του αποστόλου των εθνών στα τελευταία κεφάλαια 9-11 της προς Ρωμαίους επιστολής, τα οποία ελάχιστοι τα προσέχουν και όπου σχεδόν ποτέ δε γίνονται κηρύγματα, ενώ είναι η κατακλείδα των συλλογισμών του Παύλου στην επιστολή του που περιλαμβάνει το μεγαλύτερο μέρος της συστηματικής θεολογίας του.

Ακόμα, έχουμε τα λόγια του Ιησού για τα οποία τόσο υπερηφανευόμαστε εμείς οι Έλληνες, καθώς τα ερμηνεύουμε σαν ο Ιησούς να μιλούσε για Έλληνες φυλετικά. Θεωρούμε πως το έθνος των Ελλήνων αντικατέστησε τους Ιουδαίους, και ότι εμμέσως αυτό προλέγει και εννοεί ο Ιησούς, μιλώντας έτσι. Αλλά κάτι τέτοιο θα ήταν αδιανόητο, γιατί η εορτή του Πάσχα γινόταν μόνο από Εβραίους περιτμημένους. Ο Θεός απαγόρευε σε απερίτμητους να λάβουν μέρος στην εορτή του Πάσχα. Και αυτοί οι "Έλληνες" είχαν έρθει να εορτάσουν το Πάσχα. Το ευαγγέλιο αναφέρει: «20 Ήταν τότε μερικοί Έλληνες από εκείνους που ανέβαιναν για να προσκυνήσουν στην εορτή (εννοεί του Πάσχα – βλέπε εδ. 12:1). 21 Αυτοί λοιπόν πλησίασαν το Φίλιππο, που ήταν από τη Βηθσαϊδά της Γαλιλαίας, και τον παρακαλούσαν λέγοντας: «Κύριε, θέλουμε να δούμε τον Ιησού». 22 Έρχεται ο Φίλιππος και το λέει στον Ανδρέα. Έρχονται ο Ανδρέας και ο Φίλιππος και το λένε στον Ιησού. 23 Τότε ο Ιησούς τούς αποκρίνεται λέγοντας: «Έχει έρθει η ώρα να δοξαστεί ο Υιός του ανθρώπου. 24 Αλήθεια, αλήθεια σας λέω, αν δεν πεθάνει ο κόκκος του σίτου όταν πέσει στη γη, αυτός μόνος μένει. Αν όμως πεθάνει, φέρει πολύ καρπό». (Ιωάν. 12:20-24). Όπως είπαμε, λοιπόν, το πιθανότερο είναι ότι αυτοί οι “Έλληνες” ήταν είτε Έλληνες προσήλυτοι στον Ιουδαϊσμό είτε ελληνιστές Ιουδαίοι, δηλαδή Ιουδαίοι που είχαν ως μητρική γλώσσα την ελληνική. (Βλέπε Ιωάννης 7:35 [εδώ η λέξη “Έλληνας” αναφέρεται καθαρά σε ελληνόφωνους Ιουδαίους], Πράξεις 6:1 και 9:29 [σ’ αυτό το εδάφιο μερικά χειρόγραφα αντί για “Ελληνιστάς” αναφέρουν “Έλληνας”]). (Ιουδαϊκό Σχολιαστήριο της Καινής Διαθήκης, David Stern).

Ο Παύλος τονίζει επανειλημμένα:
«Αλήθεια λέω με το Χριστό, δεν ψεύδομαι, γιατί συμμαρτυρεί σ’ εμένα και η συνείδησή μου με Πνεύμα Άγιο, 2 ότι έχω μεγάλη λύπη και αδιάλειπτη οδύνη στην καρδιά μου. 3 Θα ευχόμουν μάλιστα εγώ ο ίδιος να είμαι ανάθεμα από το Χριστό υπέρ των αδελφών μου, των συγγενών μου κατά σάρκα, 4 οι οποίοι είναι Ισραηλίτες, στους οποίους ανήκουν η υιοθεσία και η δόξα και οι διαθήκες και η νομοθεσία και η λατρεία και οι υποσχέσεις . 5 Στους οποίους ανήκουν οι πατέρες και από τους οποίους προέρχεται ο Χριστός κατά σάρκα, ο οποίος είναι πάνω σε όλους Θεός ευλογητός στους αιώνες, αμήν…». (Ρωμ. 9:1-5).
«11 Λέω, λοιπόν, μήπως σκόνταψαν , για να πέσουν; Είθε ποτέ να μη γίνει! Αλλά με το παράπτωμά τους η σωτηρία ήρθε στα έθνη, για να τους παρακινήσει σε ζηλοτυπία. 12 Και αν το παράπτωμά τους είναι πλούτος για τον κόσμο και η ήττα τους είναι πλούτος για τα έθνη, πόσο μάλλον η πλήρης προσέλευσή τους!
13 Λέω λοιπόν σ’ εσάς τους εθνικούς: Βεβαιότατα, εφόσον εγώ είμαι απόστολος των εθνών, δοξάζω τη διακονία μου 14 μήπως παρακινήσω σε ζηλοτυπία τους κατά σάρκα ομοεθνείς μου και σώσω μερικούς από αυτούς. 15 Γιατί, αν η αποβολή τους επέφερε συμφιλίωση του κόσμου με το Θεό, τι θα είναι η πρόσληψή τους παρά ζωή από τους νεκρούς; 16 Αν λοιπόν η απαρχή είναι άγια, θα είναι και η ζύμη. Και αν η ρίζα είναι άγια, θα είναι και τα κλαδιά». (Ρωμ. 11:11-16).

Σίγουρα, η τελειωτική εκπλήρωση των βιβλικών υποσχέσεων του Θεού θα πραγματοποιηθεί στο νέο ουρανό και τη νέα γη που θα φανερωθούν στο τέλος των αιώνων. Αυτό όμως δεν αποκλείει την πρόγευση που θα πάρουμε πάνω σε αυτή τη γη που ζούμε τώρα, σύμφωνα με τα λόγια των προφητών. Όλοι οι αποστολικοί Πατέρες πίστευαν στην κατά γράμμα εφαρμογή της χιλιετούς βασιλείας επί της γης. Η απόρριψη της κατά γράμμα πίστεως στη χιλιετή βασιλεία του Θεού επί της γης, αν θυμάμαι καλά, ξεκίνησε από το δεύτερο ήμισυ του δεύτερου αιώνα ως αντίθεση σε κάποιους αιρετικούς, τους «άλογους», που την υπερτόνιζαν. Και αν δεν είναι κανείς προκατειλημμένος με δογματικές παρωπίδες, είναι εύκολο να αποδεχτεί κάτι τέτοιο:
«17 Επειδή, να χτίζω καινούριους ουρανούς και καινούρια γη και δεν θα υπάρχει μνήμη των προηγούμενων ούτε θα ‘ρθουν στον νου. 18 Αλλά να ευφραίνεστε και να χαίρετε πάντοτε σ’ εκείνο που χτίζω επειδή να χτίζω την Ιερουσαλήμ αγαλλίαμα και τον λαό της ευφροσύνη. 19 Και θα αγάλλομαι στην Ιερουσαλήμ και θα ευφραίνομαι στον λαό μου και δεν θα ακουστεί μέσα σ’ αυτή πλέον φωνή κλαυθμού και φωνή κραυγής. 20 Δεν θα υπάρχει εκεί πλέον ολιγοήμερο βρέφος, και γέροντας που δεν συμπλήρωσε τις ημέρες του επειδή το παιδί θα πεθαίνει 100 χρόνων ενώ ο αμαρτωλός 100 χρόνων θα είναι επικατάρατος. 21 Και θα οικοδομήσουν σπίτια και θα κατοικήσουν και θα φυτέψουν αμπελώνες, και θα φάνε τον καρπό τους. 22 Δεν θα χτίσουν αυτοί, και να κατοικήσει άλλος δεν θα φυτέψουν αυτοί και να φάει άλλος επειδή οι ημέρες του λαού μου είναι όπως οι ημέρες του δέντρου και το έργο των χεριών τους θα φτάσει σε παλαίωση οι εκλεκτοί μου. 23 Δεν θα κοπιάζουν μάταια ούτε θα τεκνοποιούν για καταστροφή επειδή είναι σπέρμα των ευλογημένων του Κυρίου και οι έγγονοί τους μαζί τους. 24 Και πριν αυτοί κράξουν εγώ θα αποκρίνομαι κι ενώ αυτοί μιλούν εγώ θα ακούω. 25 Ο λύκος και το αρνί θα βόσκουν μαζί και το λιοντάρι θα τρώει άχυρο όπως το βόδι. του φιδιού, όμως, το ψωμί θα είναι το χώμα. Σε ολόκληρο το άγιο βουνό μου δεν θα γίνεται ζημιά ούτε φθορά λέει ο Κύριος». (Ησαϊας 65:17-25).
Εκφράσεις όπως, «το παιδί θα πεθαίνει 100 χρόνων», «δε θα τεκνοποιούν για καταστροφή», αν τα δεχτούμε απλά κατά γράμμα, φαίνεται ότι αναφέρονται σε μια κατάσταση που δεν είναι ο «νέος αιώνας», αλλά ο παλαιός, ανανεωμένος και μεταμορφωμένος από την ευλογία του Θεού.
«2 Στις έσχατες ημέρες, το όρος του Κυρίου θα στηριχθεί επάνω στην κορυφή των βουνών και θα υψωθεί υπεράνω των βουνών και όλα τα έθνη θα συρρέουν σ’ αυτό 3 και πολλοί λαοί θα πάνε, και θα πουν: Ελάτε κι ας ανέβουμε στο όρος του Κυρίου στον οίκο του Θεού του Ιακώβ και θα μας διδάξει τους δρόμους του και θα περπατήσουμε στα μονοπάτια του. Επειδή, από τη Σιών θα βγει νόμος, και λόγος Κυρίου από την Ιερουσαλήμ. 4 Kαι θα κρίνει ανάμεσα στα έθνη, και θα ελέγξει πολλούς λαούς και θα σφυρηλατήσουν τα μαχαίρια τους σε υνία, και τις λόγχες τους σε δρεπάνια δεν θα σηκώσουν μάχαιρα έθνος ενάντια σε έθνος, ούτε θα μάθουν πλέον τον πόλεμο. 5 Οίκος του Ιακώβ ελάτε κι ας περπατήσουμε στο φως του Κυρίου». (Ησαϊας 2:2-5).
Και εδώ η κρίση του Θεού ανάμεσα στα έθνη, ο πόθος αυτά να μάθουν να περπατούν στα μονοπάτια του Θεού, ο νόμος που θα βγει από τη Σιών, η έλλειψη πολέμου, η πρόσκληση να περπατήσει ο Ιακώβ στο φως του Κυρίου, χωρίς προκαταλήψεις και θεολογία σε «οικονομίες», φέρει κατά νου μια υπάρχουσα κατάσταση όμοια με τη σημερινή, όπου ο Σατανάς θα είναι δεμένος και ο Χριστός θα βασιλεύει επί της γης. Δε θα υπάρχει όμως και η πλήρης τελείωση των νέων ουρανών και της νέας γης, η οποία κάποια στιγμή και αυτή θα γίνει πραγματικότητα.
Τελειώνοντας, έχω να προσθέσω ότι ο κ. Hubers θεωρεί τους Εβραίους ως ένα κοινό έθνος, χωρίς να προσέχει τις υποσχέσεις του Θεού στον Αβραάμ και τους απογόνους του. Αυτό και μόνο είναι αντιβιβλικό, κάτω μάλιστα από το φως της προφητείας που έδωσε ο Θεός στο Βαλαάμ. Ας μην ξεχνούμε πως ό,τι είπε ο Βαλαάμ για τους Εβραίους ήταν από το Θεό, παρόλον ότι εκείνος επιθυμούσε διακαώς ο Θεός να τους καταραστεί, για να αμειφθεί από το Βαλάκ:
«Ιδού, λαός που θα κατοικήσει μόνος και δεν θα λογαριαστεί ανάμεσα στα έθνη». (Αριθμοί 23:9). Ο Εβραϊκός λαός είναι ξεχωριστός λαός στο σχέδιο του Θεού. Όχι ανώτερος ούτε κατώτερος από τους άλλους λαούς. Απλά ξεχωριστός, ιδιαίτερος.
Και θα έρθει στιγμή που θα συμβεί αυτό που σήμερα είναι αδιανόητο: «Έτσι λέει ο Κύριος των δυνάμεων; Κατά τις ημέρες εκείνες [Σ.Σ. αυτό δεν έχει γίνει ποτέ μέχρι τώρα, συνεπώς είναι προφητεία που περιμένουμε την εκπλήρωσή της] δέκα άνδρες από όλες τις γλώσσες των εθνών θα πιάσουν σφιχτά, ναι, θα πιάσουν σφιχτά, το κράσπεδο ενός Ιουδαίου, λέγοντας: «Θα έρθουμε μαζί σας, επειδή ακούσαμε ότι ο Θεός είναι μαζί σας». (Ζαχαρίας 8:23). Τα κράσπεδα στα ιμάτια των Ιουδαίων συμβόλιζαν το Νόμο του Θεού. (Αριθμοί 15:37-41).

Όσον αφορά για το τελικό εδάφιο του Ησαϊα που ο κ. Hubers αναφέρει: «Το δίκιο προστατέψτε το κι ασκείτε τη δικαιοσύνη, γιατί σύντομα θα έρθει η σωτηρία μου, η δικαιοσύνη μου θα φανερωθεί». (Ησαϊας 56:1), θα είχα να ρωτήσω: Ποια δικαιοσύνη έχει κατά νου ο κ. Hubers; Tη δικαιοσύνη των πολιτικών και των ουμανιστών, ή τη δικαιοσύνη του Θεού όπως εκφράζεται στη Βίβλο, που πολύ διαφέρει από εκείνη των ανθρώπων;

Ολοκληρώνοντας την απάντησή μου θα ήθελα να προβάλλω την ακλόνητη πεποίθησή μου: Τα λόγια του Θεού στον Αβραάμ δεν επιτρέπεται να τα λάβουμε ελαφρά. «Θα ευλογήσω εκείνους που σε ευλογούν και θα καταραστώ εκείνους που σε καταρώνται. Και σ’ εσένα θα ευλογηθούν όλες οι φυλές της γης» (Γέν. 12:3). Επαναλήφθηκαν στον Ιακώβ (Γένεση 27:29) και για όλο τον Ισραήλ (Αριθμοί 24:9). Αυτά τα λόγια έχουν διαχρονική αξία και αναφέρονται στους φυσικούς απογόνους του Αβραάμ, του Ισαάκ και του Ιακώβ. Αν δε μάθουμε να ευλογούμε τους Εβραίους ανεξάρτητα από το κατά πόσο έχουν δεχτεί ότι ο Ιησούς είναι ο Μεσσίας τους που απέρριψαν, αν δε μάθουμε να τους αγαπούμε, να προσευχόμαστε για το καλό τους, για την επιστροφή τους στην αληθινή πίστη, αν δε μάθουμε να προσευχόμαστε για την ειρήνη της Ιερουσαλήμ, ας μην περιμένουμε ευλογία στο έθνος μας. Γι΄ αυτό λέω και επαναλαμβάνω: "Όποιος είναι φιλέλληνας δεν μπορεί παρά να είναι φιλοεβραίος". Ο Ιησούς λίγο πριν σταυρωθεί είχε πει για τους ομοεθνείς του, θρηνώντας για την Ιερουσαλήμ:
«Γιατί σας λέω, δε θα με δείτε από τώρα, ωσότου πείτε: Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του ΚΥΡΙΟΥ». (Ματθ. 24:39). Συνεπώς, η μεταστροφή του λαού Ισραήλ είναι αποφασιστική, για να επιστρέψει ο Κύριος. Ο Ιησούς απευθύνεται στο έθνος του Ισραήλ, όταν μιλά στην πρωτεύουσά του, την Ιερουσαλήμ (Λουκάς 13:34-35). Μόνον όταν πιστέψουν ως έθνος οι Ισραηλίτες, θα αναφωνήσουν τα λόγια: «Ευλογημένος ο ερχόμενος στο όνομα του Κυρίου» για τον Ιησού το Ναζωραίο.

Χωρίς τη μεταστροφή, λοιπόν, των Εβραίων στο Μεσσία τους, κάτι που πρέπει να γίνει γενόμενος αποδεκτός και από τους ηγέτες αυτού του λαού, οι οποίοι Τον απέρριψαν, δεν πρόκειται να έχουμε την επιστροφή του Κυρίου μας. Γι’ αυτό είναι επίσης σημαντικό να προσευχόμαστε γι’ αυτόν το λαό, να τον αγαπούμε και να τον ευαγγελίζουμε. Ο Παύλος πήγαινε πρώτα στις συναγωγές και κήρυττε, και μετά στρεφόταν στους εθνικούς, σε οποιαδήποτε πόλη αποστελλόταν από το Πνεύμα. Γιατί εμείς αδιαφορούμε τόσο για τον ευαγγελισμό του λαού Ισραήλ; Μήπως το πονηρό πνεύμα μας έχει τυφλώσει, μας έχει βάλει τις παρωπίδες της αντιπάθειας, της αδιαφορίας, του αντισημιτισμού, της απόρριψης, ίσως και του μίσους, και γι’ αυτό δεν ενδιαφερόμαστε για τη σωτηρία αυτού του λαού; Αλλά τότε ας μην περιμένουμε ευλογία στο λαό μας ούτε αναζωπύρωση στην Εκκλησία του Χριστού στην πατρίδα μας. Δεν τον ευλογούμε, και ο Θεός δεν πρόκειται να μας ευλογήσει. Βέβαια αναφέρομαι στο σήμερα και όχι στο τι κάναμε κατά το 2 Παγκόσμιο Πόλεμο. Τότε είχαμε συμπεριφερθεί σωστά. Τώρα όμως;
Ο κόσμος αυτός θα βυθίζεται όλο και περισσότερο στη βαρβαρότητα, τη βία, το ρατσισμό και την κακία. Ο αντισημιτισμός είναι ο μεγαλύτερος ρατσισμός και μίσος που διατηρείται ανέπαφο στους αιώνες κατά των Εβραίων. Μόνο η υπέρβαση αυτής της κατάρας, μπορεί να επιφέρει αλλαγή στις σχέσεις μεταξύ όλων των λαών και αποδοχή της ετερότητας των συνανθρώπων μας, που μπορεί να εκφραστεί ουσιαστικά με την αγάπη του Χριστού στις καρδιές μας. Ο Σατανάς πάντοτε επιχείρησε και θα επιχειρήσει στο μέλλον την εξολόθρευση αυτού του λαού. Αν μπορούσε να τα καταφέρει, θα αποδείκνυε ότι ο Θεός είναι ψεύτης ή ανίκανος. Ανάξιος της πίστης και της εμπιστοσύνης μας. Όσο προχωράει ο καιρός όλο και περισσότερο θα χρειάζεται να δείχνουμε με ποιανού το μέρος είμαστε. Όχι να γίνουμε προσωπολήπτες και να πάρουμε το μέρος των Εβραίων ή των Αράβων ή οποιουδήποτε άλλου. Αλλά να πάρουμε το μέρος των επιλογών του Θεού.

[Το άρθρο αυτό είναι ελαφρά τροποποιημένο σε σχέση με αυτό που στάλθηκε προς δημοσίευση στον "Αστέρα της Ανατολής"].

Τα Πρωτόκολλα των Σοφών της Σιών

«Ασφαλώς και αποτελούν πλαστογράφημα», διακήρυττε το 1943 ο εκπατρισμένος Αμερικανός ποιητής και κριτικός Ezra Pound, από τη ραδιοφωνική συχνότητα που του παραχωρούσε το καθεστώς του Benito Mussolini. «Και αυτή είναι η κυριότερη απόδειξη που διαθέτουμε για τη γνησιότητά τους». Αν κι ο αντισημιτισμός του δεν συνοδευόταν από ευπιστία, ως προς τη γνησιότητα των «Πρωτοκόλλων των Σοφών της Σιών», ο Pound είχε συγκεκριμένες αντιλήψεις για το πραγματικό νόημα του πιο διαδεδομένου αντιεβραϊκού μύθου. Η δήλωσή του είναι ενδεικτική για τον τρόπο με τον οποίον μια θρησκευτική προκατάληψη είναι πλέον ικανή να εξαπλωθεί χωρίς την επίκληση ορθολογικών, εκκοσμικευμένων αιτιάσεων. Η άρτια τεκμηριωμένη μελέτη του Pierre-André Taguieff, στο βιβλίο του «Ο Μύθος των Σοφών της Σιών», γραμμένη σε ένα ύφος λιτό και απέριττο, ανατρέχει στο συνταρακτικό ιστορικό της έκδοσης και της μεταγενέστερης ανακύκλωσης των Πρωτοκόλλων, εστιάζοντας στις συγκυρίες που συνέργησαν στην επινόησή τους, αλλά και στις διιστάμενες αφετηρίες από τις οποίες ξεκινούσαν οι προπαγανδιστές τους, ενώ παράλληλα επιχειρεί να εντοπίσει τους λόγους για την αντοχή του αρχέτυπου αυτού συνωμοσιολογικού μύθου μέσα στο χρόνο.

Σύλληψη - πρόσληψη
Εκτός του ότι τα Πρωτόκολλα προεικονίζονται σε κείμενα του 19ου αιώνα, εξαντλητικές μελέτες γύρω από τη συγγραφή τους δείχνουν ότι αυτά αποτελούν κυρίως μια παραχάραξη ενός λίβελλου κατά του Βοναπάρτη, που δημοσιεύτηκε το 1864.
Στις 28 Αυγούστου 1903, λίγους μήνες μετά το αιματηρό αντιεβραϊκό πογκρόμ στο Κισίνιεφ της Βεσσαραβίας, με τραγικό απολογισμό δεκάδες νεκρούς κι εκατοντάδες τραυματίες, πρωτοεμφανίστηκε σε συντετμημένη μορφή ένα «αυθεντικό ντοκουμέντο» με τίτλο «Πρόγραμμα της κατάκτησης του κόσμου από τους Εβραίους». Δημοσιευμένο σε ρωσική εφημερίδα της άκρας δεξιάς, το εν λόγω κείμενο «αποκάλυπτε» τα συνωμοτικά σχέδια για παγκόσμια κυριαρχία μιας υπερδραστήριας εθνικής μειονότητας, συνδέοντάς τα με την επικείμενη έλευση του Αντίχριστου. Τα πογκρόμ καταδικάστηκαν από προσωπικότητες όπως ο Τολστόι και ο Γκόρκι, τα εσχατολογικά σενάρια ωστόσο και συγκεκριμένα ο μύθος της εβραιο-μασονικής συνωμοσίας, δεν άργησαν να βρουν έρεισμα στη Ρωσία μέσα σε ένα κλίμα εντεινόμενης λαϊκής δυσαρέσκειας.
Η επιτακτική ανάγκη ανεύρεσης εξιλαστήριων θυμάτων για την επανάσταση του 1905, αλλά και το να χαρακτηριστεί παράνομη κάθε απόπειρα φιλελευθεροποίησης του τσαρικού καθεστώτος, έσπρωξε τους πράκτορες της Οχράνα στο να «εφεύρουν ξανά» την ιδέα του Σατανά. Από τα τέλη του 1905 μέχρι το 1916 κυκλοφόρησαν περίπου 3.000 αντισημιτικά βιβλία και φυλλάδια σε περισσότερα από 14.000.000 αντίτυπα. Αν και το πλαστογράφημα δεν έφερε κάποιο απτό πολιτικό αποτέλεσμα στη Ρωσία, όταν ο τσάρος κι η οικογένειά του δολοφονήθηκαν τον Ιούλιο του 1918, το έδαφος ήταν ήδη εύφορο για την ερμηνεία αυτής της πράξης σαν μέρος μιας διαβολικής εβραιο-μπολσεβίκικης συνωμοσίας κατά της χριστιανοσύνης.
Έκτοτε τα Πρωτόκολλα διεθνοποιήθηκαν με γοργούς ρυθμούς, όπως καταμαρτυρεί κι ο σημαντικός αριθμός μεταφράσεων και επανεκδόσεων του έργου στην Ευρώπη και την Αμερική, ενώ λειτούργησαν και ως μήτρα για μια πλειάδα αντιεβραϊκών κειμένων και λιβελογραφημάτων, όπως ο «Διεθνής Εβραίος» (1920) του Αμερικανού μεγαλοβιομήχανου Henry Ford και η δίτομη πολεμική του Hitler «Ο αγών μου» (1925-1926). Από τη δημιουργία του κράτους του Ισραήλ και πέρα, τα Πρωτόκολλα υιοθετήθηκαν ως βασικό εργαλείο στην υπηρεσία της αντισιωνιστικής προπαγάνδας, κυρίως στις αραβικές χώρες, αλλά και στις δυτικές χώρες ανάμεσα σε χριστιανούς φονταμενταλιστές, ναζιστές κι αρνητές του ολοκαυτώματος. Επιπλέον, μετά την 11η Σεπτεμβρίου και η ρητορική ενός τμήματος της άκρας αριστεράς εγκολπώθηκε στοιχεία του μύθου του «εβραιο-καπιταλισμού» και της «αμερικανο-σιωνιστικής συνωμοσίας».
Όμως, το γεγονός ότι από τη δεκαετία του 1920 διαθέτουμε αδιάψευστα στοιχεία που καταδεικνύουν την πλαστότητα του κειμένου, δεν έχει πτοήσει του ένθερμους προπαγανδιστές της «εβραϊκής συνωμοσιολογίας». Πώς εξηγείται το γεγονός ότι έναν αιώνα αργότερα, συνεχίζει να αναπαράγεται με τόση ζέση ένα «χαρακτηριστικό προϊόν της διαδικασίας εκκοσμίκευσης των θρησκευτικών προκαταλήψεων», όπως αποκάλεσε το φαινόμενο της θεωρίας συνωμοσίας ο Karl Popper; Ο Taguieff απαριθμεί 5 λειτουργίες που επιτελεί ο μύθος της παγκόσμιας εβραϊκής συνωμοσίας:
- απλουστεύει μια πολύπλοκη πραγματικότητα.
- φέρνει παρηγοριά σε όσους νιώθουν μια απροσδιόριστη απειλή.
- στηρίζει εθνοκεντρικές εκλογικεύσεις.
- διευκολύνει την κατασκευή ενός εχθρικού Άλλου.
- συμβάλλει στο να μαγέψει ξανά τον κόσμο αρνητικά.
Θα μπορούσε, ενδεχομένως, να προστεθεί και μια έκτη λειτουργία, τη σημασία της οποίας αντιλήφθηκε κι ο ίδιος ο Pound προς το τέλος της ζωής του: η καθυπόταξη του κριτικού πνεύματος στις επιταγές μικροπολιτικών σκοπιμοτήτων.

Ο Σιωνισμός είναι για τον καθένα

«Ακούστε, έθνη, τον Λόγο του ΚΥΡΙΟΥ...» (Ιερεμίας 31:10).
Αντίθετα με τη λαϊκή αντίληψη, δεν χρειάζεται να είναι κάποιος Ιουδαίος, για να είναι Σιωνιστής. Σιωνιστής είναι καθένας που πιστεύει ότι ο Θεός έδωσε τη γη του Ισραήλ στον Αβραάμ, τον Ισαάκ και τον Ιακώβ και στους απογόνους τους για πάντα. Το «για πάντα» περιλαμβάνει και το σήμερα
Ένας Σιωνιστής δεν περιορίζεται μόνο στον Ιουδαϊκό λαό. Υπάρχουν Άραβες και Εθνικοί Σιωνιστές σε όλο τον κόσμο. Κάποιους από αυτούς τους έχω συναντήσει στη Μέση Ανατολή, την Αφρική, την Ασία, την Ευρώπη, την Αμερική και τα νησιά του κόσμου, ενώ αγωνιζόμουν για την απελευθέρωση των 3.000.000 Ιουδαίων από την πρώην Σοβιετική Ένωση
Μόνο στις Η.Π.Α. υπάρχουν πάνω από 40.000.000 Αμερικανών που αντιπροσωπεύονται από τη N.U.C.f.I. (Συνασπισμός Εθνικής Ενότητας για το Ισραήλ). Αυτός είναι ο πιο μεγάλος Συνασπισμός Ιουδαϊκών και Χριστιανικών Οργανώσεων υπέρ του Ισραήλ στις Η.Π.Α. Κάθε Οκτώβριο 6.000 – 7.000 Χριστιανοί και μη Ιουδαίοι Σιωνιστές από όλο τον κόσμο συγκεντρώνονται στην Ιερουσαλήμ για να γιορτάσουν τη Γιορτή Sukkot [Σκηνοπηγία] με τους Ισραηλινούς. Παρελαύνουν στην Εθνική Παρέλαση για τη Sukkot, με λάβαρα αγάπης και υποστήριξης, μαζί με τους Ισραηλίτες.
Η Aliyah είναι ένας όρος που χρησιμοποιείται για να περιγράψει τη συγκέντρωση όλου του Ιουδαϊκού λαού στο Ισραήλ απ’ όλα τα έθνη. Ο Ζαχαρίας, ένας Εβραίος συγγραφέας, προφήτευσε ότι για κάθε Ιουδαίο που κάνει Aliyah, δέκα Εθνικοί θα θέλουν να γυρίσουν μαζί του. Υπολογίζεται ότι υπάρχουν 9.000.000 Ιουδαίοι στην Αμερική, άλλα 2.000.000 στη Ρωσία, και 2.000.000 ακόμα στα υπόλοιπα έθνη. Μπορείς να φανταστείς το πώς θα άλλαζε η Μέση Ανατολή, αν αυτά τα 13.000.000 Ιουδαίοι συν 130.000.000 Εθνικοί γίνονταν όλοι Σιωνιστές; Σου ακούγεται τρελό και απόμακρο; Οι περισσότεροι Ιουδαίοι, ιδίως στη Δύση, γεννήθηκαν ελεύθεροι με εκπαιδευτικές και οικονομικές ευκαιρίες. Όταν αυτοί επιστρέφουν εκτιμώντας την αξιοπρέπεια και την αξία κάθε ανθρώπου, όχι μόνο η Μ. Ανατολή θα άλλαζε για πάντα, αλλά στην κυριολεξία όλος ο κόσμος.

Άγνοια: Το πρόβλημα του Σιωνισμού / Εκπαίδευση: Η λύση του Σιωνισμού
Νομίζω ότι η νέα αποστολή του Σιωνισμού είναι να αλλάξει την αντίληψη του κόσμου ότι ο Σιωνισμός είναι μόνο για Ιουδαίους, στο ότι ο Σιωνισμός είναι για τον καθένα. Το πρόβλημα που υπάρχει σήμερα είναι η άγνοια των κοσμικών Ιουδαίων κι Εθνικών για τα 1.000 περίπου εδάφια, όπου ο Θεός καλεί τον Ιουδαϊκό λαό από την Αμερική και τις τέσσερις γωνιές της γης, να επιστρέψει στη Σιών (Ισραήλ), όπως τα παρακάτω:
«Στις έσχατες ημέρες, το βουνό του οίκου του ΚΥΡΙΟΥ θα στηριχθεί πάνω στη κορφή των βουνών, και θα υψωθεί υπεράνω των βουνών. Και όλα τα έθνη θα συρρέουν σ’ αυτό. και πολλοί λαοί θα πάνε, και θα πουν: Ελάτε, και ας ανεβούμε στο βουνό του ΚΥΡΙΟΥ, στον οίκο του Θεού του Ιακώβ. και θα μας διδάξει τους δρόμους του και θα περπατήσουμε στα μονοπάτια του. Επειδή, από τη Σιών θα βγει νόμος, και λόγος ΚΥΡΙΟΥ από την Ιερουσαλήμ. Και θα κρίνει ανάμεσα στα έθνη, και θα ελέγξει πολλούς λαούς. Και θα σφυρηλατήσουν τα μαχαίρια τους σε υνιά, και τις λόγχες τους σε δρέπανα. δεν θα σηκώσουν μάχαιρα, έθνος εναντίον έθνους, ούτε θα μάθουν πλέον τον πόλεμο. Οίκος του Ιακώβ, ελάτε, και ας περπατήσουμε στο φως του ΚΥΡΙΟΥ» (Ησαΐας 2:2-5).
Αυτή η «Τελική Έξοδος» θα οδηγήσει κυριολεκτικά στο Μεσσιανικό Αιώνα της παγκόσμιας δικαιοσύνης, Υγείας, Ειρήνης κι ευημερίας για τον καθένα. Χωρίς αυτή τη βασική γνώση, είναι αδύνατο για τους κοσμικούς ηγέτες ανεξάρτητα αν είναι στην πολιτική, στη θρησκεία, στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, στη βιομηχανία, στην τράπεζα, στην εργασία, στη διοίκηση επιχειρήσεων, κλπ. να καταλάβουν όλες τις περιπλοκές που υπάρχουν για τη γιατρειά και της οικογένειας του Αβραάμ και της οικογένειας του Αδάμ στη γη σήμερα.
Από τώρα και πέρα, η παγκόσμια ειρήνη κι η οικονομική σταθερότητα εξαρτώνται από την ειρήνη και την επανασυγκέντρωση του Ισραήλ. Αυτό μπορεί να συμβεί όταν εμείς διδάξουμε τον κόσμο ως προς το γιατί είναι καλό και ωφέλιμο για τον καθένα να γίνει Σιωνιστής. Μόνο τότε μπορούν οι γείτονες του Ισραήλ να το καλωσορίσουν στην πατρίδα του σαν αδελφούς κι όχι σαν εχθρούς που θέλουν να τους πετάξουν στη θάλασσα.
Συνεπώς, εναπόκειται στον κάθε ηγέτη στην κυβέρνηση, στη βιομηχανία, στα μέσα μαζικής επικοινωνίας, στη θρησκεία, στον πολιτισμό, σε τοπικό και παγκόσμιο επίπεδο, να ασχοληθεί καθημερινά με την εγκαθίδρυση δικαιοσύνης με ειρήνη σ’ όλη τη Μ. Ανατολή και το κόσμο. Αποτυχία στην αποστολή αυτή, το μόνο που θα φέρει θα είναι ένα Πυρηνικό, Βιολογικό και Χημικό Ολοκαύτωμα, που ποτέ πριν δεν έχουμε βιώσει στην ανθρώπινη ιστορία.

Από τον John Stembridge

Σιωνισμός; Τι είναι αυτό;

Τι είναι Σιωνισμός; Πού και πώς άρχισε; Ποιοι εμπλέκονται; Ποιος είναι ο στόχος του; Γιατί οι εχθροί του Θεού και της δικαιοσύνης Του μισούν τόσο πολύ το Σιωνισμό; Πού, πότε και πώς θα ολοκληρωθεί; Τι σχέση έχουν με αυτόν οι Χριστιανοί;
Ο Σιωνισμός σήμερα είναι ένας από τους ελάχιστα κατανοητούς και τους πιο αγνοούμενους όρους που χρησιμοποιούνται σε ιδιωτικές ομιλίες και στα μέσα μαζικής επικοινωνίας. Πολλοί εφαρμόζουν τις δικές τους διαστρεβλωμένες ερμηνευτικές απόψεις και τις χρησιμοποιούν για να προάγουν τους δικούς τους εγωιστικούς και σατανικούς τους σκοπούς. Οι λέξεις είναι δυναμίτης κι ιδιαίτερα ο «Σιωνισμός». Πρέπει να ξέρουμε την αλήθεια πριν μιλήσουμε. Έτσι ας συνεχίσουμε με την απάντηση στην ερώτηση: τι είναι «Σιωνισμός»;

Ι. Η Σιών είναι μια πόλη.
Τις αναφορές στη Γραφή για τη Σιών και την Ιερουσαλήμ πρέπει να τις πάρουμε κατά λέξη, όπως υποδηλώνουν τα συμφραζόμενα, αν και μπορεί να έχουν πνευματική έννοια, αφού είναι τύπος του ουρανού. Αυτοί, λοιπόν, που μιλούν κατά της Σιών, μιλούν και κατά της γήινης και κατά της ουράνιας πόλης του Θεού.
Την πρώτη φορά που διαβάζουμε για τη Σιών στη Βίβλο είναι στο Β΄ Σαμουήλ 5:7: «Ο Δαβίδ... κυρίευσε το φρούριο Σιών: αυτή είναι η πόλη του Δαβίδ». Το 1048 π.Χ. ο λαός έκανε τον Δαβίδ βασιλιά στη Χεβρώνα και βασίλεψε από εκεί 7 χρόνια. Τον έφεραν στην Ιερουσαλήμ κι αυτή έγινε η πρωτεύουσα του Ισραήλ από την οποία βασίλεψε 33 χρόνια.
Η Βίβλος μιλάει για τη Σιών και την Ιερουσαλήμ εναλλακτικά: «Να επαινείς, Ιερουσαλήμ, τον ΚΥΡΙΟ. να αινείς τον Θεό σου, Σιών» (Ψαλμ.147:12). Και στον Ψαλμό 48 αποκαλείται, «πόλη του Θεού μας. χαρά όλης της γης είναι το βουνό Σιών, η πόλη του μεγάλου Βασιλιά», όπως κι ο Ιησούς αναφέρει στον Ματθαίο 5:35.
«Αγαπάει ο ΚΥΡΙΟΣ τις πύλες της Σιών [σαν την πύλη για παγκόσμια λύτρωση] πιο πολύ από όλα τα σκηνώματα του Ιακώβ... και για τη Σιών θα πουν: Αυτός κι εκείνος γεννήθηκε σ’ αυτή [μια μεγάλη θεόδοτη τιμή] και ο ίδιος ο Ύψιστος θα τη στερεώσει» (Ψαλμός 87:2, 5).

II. Σιών και Ισραήλ είναι συνώνυμα ονόματα για το λαό του Θεού.
«Ας ευφραίνεται ο Ισραήλ στον Δημιουργό του. οι γιοι της Σιών ας αγάλλονται στον Βασιλιά τους» (Ψαλμός 149:2).
«Ο ΚΥΡΙΟΣ, λοιπόν, θα παρηγορήσει τη Σιών. Αυτός θα παρηγορήσει όλους τους ερημωμένους τόπους της... να πω στη Σιών: Είσαι λαός μου» (Ησαΐας 51:3, 16).
Ο σκεπτικιστής ίσως πει: «Φυσικά, οι Ιουδαίοι έγραψαν τη Βίβλο για το δικό τους όφελος». Μια δήλωση αυτού του είδους αποκαλύπτει τεράστια άγνοια των περιεχομένων της Βίβλου. Πάνω από 2.000 φορές η Π.Δ. δηλώνει: «Έτσι λέει ο ΚΥΡΙΟΣ». Πολλά από αυτά είναι διακηρύξεις κρίσεις για την απιστία και την ανταρσία του Ισραήλ, που του προκάλεσαν πικρές θλίψεις, καθώς και υποσχέσεις ευλογίας για την υπακοή τους.

III. Η Σιών εκλέχθηκε από τον Αιώνιο.
«Επειδή ο ΚΥΡΙΟΣ έκλεξε τη Σιών. ευαρεστήθηκε να κατοικεί μέσα σ’ αυτή» (Ψαλμός 132:13) – σαν ένα όργανο παγκόσμιας ευλογίας (Ησαΐας 41:8, 15-18; 44:1-3).
«Ο λαός, που έπλασα για τον εαυτό μου, θα διηγείται την αίνεσή μου» (Ησαΐας 43:21).
«Ο ΚΥΡΙΟΣ, ο Θεός σου σε έκλεξε για να είσαι σ’ Αυτόν εκλεκτός λαός» (Δευτ.7:6).
«Και εσείς θα είστε σε Μένα βασίλειο ιερέων» (Έξοδος 19:6; Α΄ Βασιλέων 8:53).

IV. Ο Λόγος του Θεού από τη Σιών:
Ο Παντοδύναμος δηλώνει: «Και έβαλα τα λόγια στο στόμα σου και σε σκέπασα με τη σκιά του χεριού μου, για να στερεώσω τους ουρανούς και να θεμελιώσω τη γη, και να πω στη Σιών: Είσαι λαός μου» (Ησαΐας 51:16).
«Από τη Σιών θα βγει Νόμος και Λόγος ΚΥΡΙΟΥ από την Ιερουσαλήμ» (Ησαΐας 2:3).

V. Ο Μεσσίας και η προσωπική σωτηρία από τη Σιών:
«Γι’ αυτό, έτσι λέει ο ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός: Να, βάζω ένα θεμέλιο στη Σιών, μια πέτρα, μια εκλεκτή πέτρα, μια πολύτιμη ακρογωνιαία πέτρα, ένα σίγουρο θεμέλιο. εκείνος που πιστεύει δεν θα ντροπιαστεί» – δεν θα μπερδευτεί (Ησαΐας 28:16 – αναφέρεται από τον Απόστολο στην Α΄ Πέτρου 2:6).
«Σιών, εσύ που φέρνεις αγαθές αγγελίες [ευαγγέλιο], ανέβα στο ψηλό βουνό. Ιερουσαλήμ, που φέρνεις αγαθές αγγελίες, ύψωσε δυνατά τη φωνή σου. ύψωσε. μη φοβηθείς. πες στις πόλεις του Ιούδα: Να, ο Θεός σας!» (Ησαΐας 40:9). Δες Ησαΐας 40 για το «ιδού» ο Θεός της Σιών.
«Πόσο ωραία είναι επάνω στα βουνά τα πόδια εκείνου που ευαγγελίζεται [προφητεία για το ‘ευαγγέλιο’ προς τον κόσμο, που αποκαλύφθηκε στην Κ.Δ.] αγαθά, εκείνου που κηρύττει σωτηρία, εκείνου που λέει στη Σιών: Ο Θεός σου βασιλεύει!... Ο ΚΥΡΙΟΣ γύμνωσε τον άγιο βραχίονά του μπροστά σε όλα τα έθνη. και όλα τα πέρατα της γης θα δουν τη σωτηρία του Θεού μας» (Ησαΐας 52:7, 10). «Ο άγιος βραχίονάς του» είναι ο Μεσσίας, όπως στον Ησαΐα 53:1: «Ο βραχίονας [Μεσσίας] του ΚΥΡΙΟΥ σε ποιον αποκαλύφθηκε;»
«Και οποιοσδήποτε επικαλεστεί το όνομα του ΚΥΡΙΟΥ, θα σωθεί. Επειδή, στο βουνό Σιών και στην Ιερουσαλήμ θα είναι σωτηρία, όπως έχει πει ο ΚΥΡΙΟΣ, και στους υπόλοιπους, που ο ΚΥΡΙΟΣ θα προσκαλέσει» – μιλάει εδώ για φυσική απελευθέρωση όπως υποδηλώνουν τα συμφραζόμενα (Ιωήλ 2:32). Στις Πράξεις 2:21 ο Απόστολος Πέτρος αναφέρει μόνο την πρώτη φράση του εδαφίου αυτού, την Ημέρα της Πεντηκοστής.

VI. Ο Παντοδύναμος κατοικεί στη Σιών.
«Ψαλμωδείτε στον ΚΥΡΙΟ που κατοικεί στη Σιών. αναγγείλατε ανάμεσα στα έθνη τα κατορθώματά του» (Ψαλμός 9:11).
«Από τη Σιών, που είναι η εντέλεια της ωραιότητας, έλαμψε ο Θεός» (Ψαλμός 50:2).
«Και η σκηνή Του είναι στη Σαλήμ [παλιό όνομα της Ιερουσαλήμ] και το κατοικητήριο Του στη Σιών» (Ψαλμός 76:2).
«Έτσι θα γνωρίσετε ότι εγώ είμαι ο ΚΥΡΙΟΣ ο Θεός σας, ο οποίος κατοικώ στη Σιών, στο βουνό μου το άγιο. τότε, η Ιερουσαλήμ θα είναι άγια, και αλλογενείς δεν θα περάσουν πλέον μέσα από αυτήν... Ενώ η Ιουδαία θα κατοικείται στον αιώνα και η Ιερουσαλήμ σε γενεές γενεών. Και θα καθαρίσω το αίμα τους, το οποίο δε καθάρισα. επειδή, ο ΚΥΡΙΟΣ κατοικεί στη Σιών» (Ιωήλ 3:17, 20, 21). Υπάρχει ανάγκη καθαρισμού σε όλο το Ιουδαίο-Χριστιανικό σύστημα.

VII. Η κρίση του Θεού στα αμαρτωλά έθνη.

VIII. Και ευλογίες στη Σιών:
«Και ο ΚΥΡΙΟΣ θα βρυχηθεί από τη Σιών, και θα εκπέμψει τη φωνή του από την Ιερουσαλήμ. και οι ουρανοί και η γη θα σειστούν. ο ΚΥΡΙΟΣ, όμως, θα είναι το καταφύγιο του λαού Του, και η δύναμη των γιων Ισραήλ» (Ιωήλ 3:16).
«Ο ΚΥΡΙΟΣ λοιπόν, θα παρηγορήσει τη Σιών. αυτός θα παρηγορήσει όλους τους ερημωμένους τόπους της. και θα κάνει της έρημό της σαν την Εδέμ, και την ερημιά της σαν παράδεισο του ΚΥΡΙΟΥ. ευφροσύνη και αγαλλίαση θα βρίσκεται μέσα σ’ αυτή, δοξολογία και φωνή αίνεσης... Και οι λυτρωμένοι του ΚΥΡΙΟΥ θα επιστρέψουν και θα έρθουν στη Σιών με αλαλαγμό. και αιώνια ευφροσύνη θα είναι επάνω στο κεφάλι τους. θα απολαύσουν αγαλλίαση και ευφροσύνη. η λύπη και ο στεναγμός θα φύγουν... Έτσι λέει ο Κύριός σου, ο ΚΥΡΙΟΣ, και ο Θεός σου, που δικολογεί υπέρ του λαού Του: Να, πήρα από τα χέρια σου το ποτήρι της ζάλης, τη λάσπη του κρασιού από το ποτήρι του θυμού Μου. του λοιπού δεν θα το ξαναπιείς. και θα το βάλλω στο χέρι εκείνων που σε καταθλίβουν, που είπαν στη ψυχή τους: Σκύψε, για να περάσουμε. κι εσύ έβαλες το σώμα σου σαν γη, και σαν δρόμο σ’ εκείνους που διάβαιναν» (Ησαΐας 51:3, 11, 22, 23).
Εχθροί του Ισραήλ, προσέξτε: «Τα παιδιά εκείνων που σε λύπησαν, θα έρθουν σε σένα με υπόκλιση. Και όλοι όσοι σε καταφρόνησαν θα προσκυνήσουν τα πέλματα των ποδιών σου. και θα σε ονομάζουν: Η πόλη του ΚΥΡΙΟΥ, Η Σιών του Αγίου του Ισραήλ» (Ησαΐας 60:14).

IX. Η μελλοντική παγκόσμια Λύτρωση, ειρήνη κι ευημερία από τη Σιών.
«Δεν θα σιωπήσω για τη Σιών, και δεν θα ησυχάσω για την Ιερουσαλήμ, μέχρις ότου η δικαιοσύνη της βγει σαν λάμψη, και η σωτηρία της σαν λαμπάδα που καίγεται... Να, ο ΚΥΡΙΟΣ διακήρυξε μέχρι τα άκρα της γης: Πείτε στη θυγατέρα Σιών: Να, ο Σωτήρας σου έρχεται. να, ο μισθός του είναι μαζί του και το έργο του μπροστά του [Ο Χριστός το αναφέρει στην Αποκάλυψη 22:12.]. Και θα τους ονομάσουν: Ο άγιος λαός, Ο λυτρωμένος λαός του ΚΥΡΙΟΥ. και εσύ θα ονομαστείς: Επιζητούμενη Πόλη, όχι εγκαταλειμμένη» (Ησαΐας 62:1, 11, 12). Διάβασε όλο το κεφάλαιο.
«Όταν ο ΚΥΡΙΟΣ οικοδομήσει τη Σιών, θα φανεί μέσα στη δόξα Του» (Ψαλμ.102:16). Το ότι ο ΚΥΡΙΟΣ ανοικοδομεί το Ισραήλ δια του λαού Του, είναι το μεγαλύτερο σημάδι του σύντομου ερχομού του Μεσσία.
«Και κατά τις έσχατες ημέρες το βουνό [βασιλεία] του οίκου του ΚΥΡΙΟΥ θα στηριχθεί επάνω στην κορυφή κορφή των βουνών [βασίλεια] και θα υψωθεί παραπάνω από τους λόφους [μικρότερες δυνάμεις] και λαοί θα συρρέουν σ’ αυτό. Και πολλά έθνη θα πάνε και θα πουν: Ελάτε, κι ας ανέβουμε στο βουνό του ΚΥΡΙΟΥ, και στον οίκο του Θεού του Ιακώβ. και θα μας διδάξει τους δρόμους του, και θα περπατήσουμε στα μονοπάτια του. επειδή, από τη Σιών θα βγει νόμος [η τάξη του Θεού] και από την Ιερουσαλήμ λόγος του ΚΥΡΙΟΥ [αληθινή απελευθέρωση]. Και θα κρίνει [ο Μεσσίας] ανάμεσα σε πολλούς λαούς, και θα ελέγξει ισχυρά έθνη, μέχρι μακριά. και θα σφυρηλατήσουν τα μαχαίρια τους για υνιά, και τις λόγχες τους για δρεπάνια. Έθνος δεν θα σηκώσει μάχαιρα ενάντια σε άλλο έθνος, ούτε θα μάθουν πλέον τον πόλεμο [διαρκής ειρήνη]. Και κάθε ένας θα κάθεται κάτω από την άμπελό του και κάτω από τη συκιά του. και δεν θα υπάρχει κάποιος που να εκφοβίζει. επειδή το στόμα του ΚΥΡΙΟΥ των δυνάμεων μίλησε... Και ο ΚΥΡΙΟΣ θα βασιλεύει επάνω τους στο βουνό Σιών από τώρα και μέχρι τον αιώνα» (Μιχαίας 4:1-4, 7b).

Για να συνοψίσουμε:
Ο Σιωνισμός είναι το σχέδιο του Αιώνιου Θεού για την παγκόσμια σωτηρία όλων των λαών και προάγγελος μιας αληθινής ειρήνης και ευημερίας (που τώρα είναι ουτοπία) για όλη τη γη, για όλους τους αιώνες.
«Ευλογητός ο ΚΥΡΙΟΣ από τη Σιών, που κατοικεί στην Ιερουσαλήμ» (Ψαλμός 135:21).
«Ο ΚΥΡΙΟΣ θα βασιλεύει στον αιώνα. ο Θεός σου Σιών, σε γενιά και γενιά. Αλληλούια» (Ψαλμός 146:10).

Από τον Elmer Josephson